Fróði - 01.03.1913, Blaðsíða 52

244
PllÓÐJ
Af pessu fáa sem hjer hefir' vévlð drepið á, má glöggt sjá, hve
jurtaríkið er auðugt af fa?ðu, fæðuefnum og drvkkjaefmun, sem
öldungis óhæf eru til nautnar einvörðungu.
Enn mætti benda á eitt atriði ísambandi við jurta-eitrin —sem
auðvitað eru baði arseník oíi. eiturtegundii— nefnilega einkaleyfis-
meðala liúmbúgið og augl/singar jreirra sem gefa J>au út. Fátt er
altíðara en að alpyðunni sje talin trú um að j>etta eða hitt einkalyfið
(Patent medieine) sje algjörlega 'lahð til úr jurtaefnum og j>ví als-
kostar hættuláust og óliult til brúkunar fyrir börn og fullorðna. Verð
Ur slíkri fjarstæðti aldrei of 'alvarlega rnótmælt, j>ví inargt af hinum
bestu en jafnframt hættulegustu lyfjum eru jurtalyf og nrörg [>eirra
er liannað með lögum að selja nema læknurn eða með læknis
ráði. — I>að má ganga út frn [>ví sem líklegu að minsta kosti, að
lýfja auglýsendur, setn fjessa-í fjarstæðu staðhæfingar gjöra, sjeu
ftirnað tVeggja- Ijelegir "fúskarar” eða nrjög samviskusljóvir eða
hvorttveggjftj og ætti efeki fóik að treysta þeibha lyfjum nje brúka
Juuij ef aniiars er kustur.