Muninn - 01.04.1965, Side 18

Sem kunnugt er, var Gunnar Stefánsson
kosinn ritstjóri Munins fyrir næsta skólaár.
í því tilefni hefur Muninn lagt nokkrar
spurningar fyrir Gunnar, sem hann svarar
hér góðfúslega. Óþarft er að kynna Gunnar
fyrir lesendum, en Muninn óskar honum til
hamingju með kosningasigurinn, og væntir
góðs af kynnum sínum við hann.
Hvað hyggurðu vœnlegast að gera til að
auka á fjölbreytni Munins?
„Þar kemur vitaskuld sitt af hverju til
greina og naumast ráðlegt að fara langt út
í þá sálma hér. En á eitt langar mig þó að
minnast, sem ég álít geta komið að góðu
haldi í því sambandi. Það er að reyna að
vekja umræður um ýmis mál, sem ofarlega
eru á baugi í þjóðlífinu. Mér iinnst Mun-
inn gjarna mega vera meiri vettvangur
slíkra umræðna en verið hefur. Menn eiga
að vera miklu djaríari að troða fram á rit-
völlinn með sjónarmið sín á þeim málum,
sem mestu varða. Mér virðist einmitt til-
valið að nota skólablaðið til að skiptast á
skoðunum um sitthvað, sem mönnum er
hugleikið. Þannig má vafalaust vekja al-
menning í skólanum til umhugsunar um
margt, sem honum ber að fylgjast með. Sé
á annað borð grundvöllur fyrir málefna-
legar rökræður í skólanum, hví Jrá ekki að
hagnýta Munin til Jreirra?
Það sem mér Jrykir helzt ábótavant í
skólablöðum okkar, er í sem skemmstu
máli, að ég vil, að þau séu ferskari, gust-
meiri. Eins og ég sagði áðan, virðist mér
sem menn skorti dirfsku; um fram allt
verðum við að Jrora að segja J^að, sem okk-
ur býr í brjósti. Ef við reynumst ekki menn
til að standa við skoðanir okkar og hugsjón-
ir, Jregar við erum ungir, verðum við þess
áreiðanlega ekki umkomnir síðar á ævinni.
Er það ekki einmitt skylda okkar, ungu
kynslóðarinnar, að vera nokkurs konar
svipa á þá eldri, er skyn þeirra fer að sljóvg-
ast? Bendum vægðarlaust á meinsemdirnar
og gerum jafnframt ljóst, hvað við viljum
gera, að hverju við viljum stefna. Því eitt-
hvert stefnumark hljótum við að hafa, ann-
ars væri til lítils að basla við að halda áfram
rekstri Jressa þjóðfélags.
Skólablöð æðstu menntastofnana Jrjóðar-
innar hljóta að spegla hugarfar og lífshug-
sjónir þeirrar kynslóðar, er landið skal erfa.
126 MUNINN