Muninn - 01.04.1965, Síða 20

TIL ÞIN
Handan við fjöllin hvítu
og dalina grænu
er ást mín.
Fjarðlægðin verður að tárum
í augum stúlkunnar minnar,
sem bíður.
Og ég bið vestanvindinn
að bera henni boð
frá mér,
ORÐ
þegar hann leikur
í mjúku hári hennar, j nið árinnar
kannski á morgun,
að livísla: „Ástin mín.
vertu þolinmóð.
Ég kem bráðum.“
heyri ég vatnið hvísla
hyldjúpum orðum.
ká há
Silfurblár flaumur
syngur við vota steina
svalandi orðum.
Og tunga mín er þurr af þorsta.
ká há
128 MUNINN