Muninn - 01.04.1965, Page 21

BLÓMIÐ
LJÓÐ
Mín spum ert þú, mín þrá, mitt heit.
Eitt þögult: Hvar?
Tendrað ljós. Tvírætt nei.
Tveggja bros.
Mitt svar.
Úr gljúpri mold draums míns
handan dægranna kremjandi
gnýs og hverfanda hvels;
langt inn í myrkviði
ástarinnar
grænum myrkviði ástarinnar
— óx hlómið.
Af lieitri dögg sem hrundi
frá hvörmum okkar lauguðust
blöð þess rætur þess;
fagnandi breiddi úr krónu
ungt líf
fyllti musterið ungt líf
mildri angan.
Á friðsælum helgidómi liðins
sumars hefur friðlaus stormur
gnúð nöturlega haustlangt;
en djúpt í sofandi jörð
bíða fræ
komu þinnar bíða fræ
vorsins — þín.
G. St.
MUNINN 129