Muninn - 01.04.1966, Blaðsíða 6

lá rithöfundum, þótt efnistök þeirra séu nokkuð fálmkennd, en allt stendur
til bóta og hver veit nema nýtt blómaskeið eigi eftir aðÍT.enna. En þá þarf
að koma til lífrænn áhugi alls almennings í vaxandi mæli; því svo lengi sem
fólkið í landinu gefur sér tíma til að lesa góðar bækur, ræða um þær og meta
þær, er bókmenntunum ekki hætt. Og jaln lengi er þarflaust að örvænta um
framtíð íslendinga sem þjóðar: „Því fólkið deyr ef hverfa ljóð af tungu“;
svo snaran þátt hafa bókmenntir ofið í líftaug þjóðarinnar frá fyrstu tíð og
munu gera framvegis, nema eitthvert stórveldanna gleypi okkur með húð
og hári og innleiði nýja og heillandi menningu í stað okkar gömlu. Svo mun
þó ekki fara, meðan við eigum sjálfstæðan metnað, — og því má bæta við, —
meðan við eigum skapandi listamenn. Því svo mælir Tómas Guðmundsson
í Avarpi Thalíu:
„Sú þjóð, sem listin sköp og skyldur kýs,
á skemmstu leið til hamingju og friðar.
Svo hlýð þá hennar gullnu riidd. Þá rís
mitt ríki, draumsins jörð, í veröld yðar.“
Að i.okum starfsferils míns við Munin er mér ljúft að þakka öllum, er lagt
hafa blaðinu lið. Það hefur á ýrnsan hátt verið mér til ánægju að vinna að
útgáfu þess, þótt gjarna hefði ég viljað, að ávöxtur starfsins væri meiri og
betri. En ég vona heils liugar, að reisn Munins vaxi og vegur hans aukist í
framtíðinni, og árna eftirmanni mínum velfarnaðar í starfi sínu. Gildi skóla-
blaðs þverr vissulega ekki þótt tímar líði; og ég vænti þess, að Muninn megi,
hér eftir sem hingað til, vera heilladrjúgur vettvangur til þjálfunar ýmissa
þeirra, er síðar reynast góðir verkamenn í víngarði íslenzkrar tungu.
Ég flyt ritnefndarmönnum öllum alúðarþökk fyrir ágæta samvinnu, svo
og ábyrgðarmanni, Friðriki Þorvaldssyni, fyrir einstæða lipurð í samskiptum
öllum. Ennfremur færi ég auglýsingastjórn kærar þakkir vegna sinnar ár-
vekni, en undir dugnaði hennar er líf blaðsins öðru fremur komið. Síðast en
ekki sízt tjái ég forráðamönnum Prentverks Odds Björnssonar þakkir fyrir
fjárhagsleg fríðindi, fúslega í té látin nú sem áður; einnig þakka ég þeim
og öðrum starfsmönnum Prentverksins vinsemd og traustleik í öllum við-
skiptum vegna blaðsins.
Að síðustu óska ég Menntaskólanum á Akureyri farsældar í starfi á
ókomnum árum. Ég bið honum þess lilutskiptis að vera ætíð það höfuðvígi
mennta og menningar, sem honum var frá öndverðu ætlað. Ég á þá ósk bezta
skólanum til handa, um leið og ég kveð hann, að orðin, sem hljóma um sal-
arkynni lians á hverjum vetri, séu öllu því starfi, sem þar fer fram, ævarandi
leiðarljós:
„Sýnum það, að afl og andi
eigi skóla norðanlands.“
Ritað nálægt sumarmálum 1966.
114 MUNINN
Gunnar Stefánsson.