Dýravinurinn - 01.01.1916, Blaðsíða 27

23
Það hefir Davíð svo sagt mér, að litlar líkur hefðu verið til þess,
að hann hefði náð bænum, eí Snati hefði ekki vísað honum veg, en
óvíst, hvort hann hefði lifað yfir nóttina, hefði hann þurft að liggja úli í
þeirri hríð, sem þá var.
Preyja.
Fyrir nokkrum ái'um bjó að Firði við Seyðisfjörð bóndi sá, er Guð-
mundur Pálsson bét. Vinnumaður var bjá honum er Einar hét, og gætti
liann fjár bónda á vetrum. Tík ein fylgdi Einari jafnan, er Freyja hét,
og var ágæt við fjárgæzlu.
Það var einn dag, að Einar hafði rekið féð í haga um morguninn,
og leið svo fram á daginn, að hann kom ékki heim, en af því að það var
stundum vani lians, að vera hjá fénu fram eftir deginum, var ekki neitt
undrast um burtuveru hans.
En þegar fólkið að Firði sal að miðdegisverði, kemur Freyja hlaup-
andi inn í baðstofuna, með ýlíri og ólátum; mest ólmaðist lnin í kringum
Guðmund bónda. Honum þóttu læti Freyju undarleg, því hún var ekki vön
að haga sér þannig. Hélt liann fyrsl, að hún nnindi hafa ldaupið á undan
Einari lveim, og vildi hann reyna að spekja liana með því að gefa henni
mat, en matinn snerti hún ekki og hélt áfram að ýlfra og gelta, ýmist hljóp
hún til Guðmundar eða þá fram að dyrum, eins og hún væri að biðja
hann að koma með sér. Guðmund fór nú að gruna, að eitthvað muni
hindra Einar, og sé Freyja að tilkynna sér það. Ræður hann því af, að
fara út og á eftir henni, hleypur hún þá upp túnið og að lambhúskofa, sem
þar stóð. Sér þá Guðmundur vegsummerki, að önnur hliðin af þaki kof-
ans var fallin niður, og kom honum þá til hugar, að Einar muni hafa lent
þar undir. Enda verður hann þess brátt vísari, að svo var, því hann heyrði
stunur undir þekjunni, þar sem Einar lá. Flýtir hann sér þá að fara heim
að bæ og fá menn sér til hjálpar. Eftir stutta stund tókst þeim að ná Ein-
ari undan. Var hann að vísu mikið meiddur, en komst þó lil heilsu aftur.
Óhætl er að fullyrða það, að Einar hefði þarna látið lífið, ef Freyja
hefði ekki hjálpað honum á þann hátt, að fara heim til að biðja honum
hjálpar.
Söguna sagði mér Anna dóttir Guðmundar Pálssonar, bóndans að
Firði.
Jóhcumes Friðlaugsson.