Dýravinurinn - 01.01.1916, Qupperneq 34

30
Blesi <>í> Dogg’ur.
I3Iesi.
fWYRIR nokkrum árum sá ég Blesa. Eg hafði skroppið kynnisför til
Á- eins kunningja míns, sem Halldór hét, rétt fyrir þorrann, og dvaldi
hjá honum i 2 nætur. Deginum sem ég var um kyrt, eyddi ég til þess að
tala við vin minn um ýmislegt oggekkþað lil nóns. I5á sagðist hann þurfa
að fara að »láta inn«. Tið var sem maður segir hvorki góð né slæm. Snjó-
lítið, en hrakviðrasamt. Allar skepnur höfðu verið látnar út um morguninn
nema smærstu lömbin. Eg hjálpaði til að láta inn, og skoðaði í hverju
húsi jafnóðum og inn kom. Síðast voru hestarnir hýstir, þeir voru að mig
minnir 10, fyrir utan einhver tryppi, sem ég ekki sá. Hestarnir voru á öll-
um aldri og alla vega litir. Allir voru þeir sæmilega til fara. Á meðal þeirra
var einn hestur, rauðblesóltur, stór með miklu faxi og síðu tagli, hann lning-
snerist nokkrum sinnum i kringum heslhúsið, sem var stórt, og ldjóp tvisvar
sinnum að smákofa sem þar var rétt hjá, þar sem reiðheslur minn og
Halldórs voru inni, þar virtist Blesi einhverntíma hafa verið.
»Hann vill ekki fara hér inn, sá rauðblesóttk sagði ég, um leið og
Blesi skrapp inn fyrir dyrustafmn.
»Ó nei, hann hefir nú allaf verið þarna í kofanum síðan hann kom
hingað, livar sem hann verður nú í vetur, greiið«, sagði Halldór. Um leið og
hann sagði þetta, sýndist mér bregða fyrir sorgarsvip á andliti hans, sem ég
skildi þó ekki, og sleptum við því talinu. Þegar við vorum báðir hátlaðir
í stofu-svefnherbergi um kvöldið, fór mig að langa til að fræðast eitthvað
meira um Blesa, og spurði því. »Er hann gamall, þessi rauðblesótti hestur«.
»Hann er á 17. vetur, ef hann lifir í vetur«. »Hefir þú altaf átt hann«. »Nei,
Sigurður heitinn bróðir minn átli hann«. Eg hrökk við, ég mundi eftir
slysinu. Skyldi það hafa verið þessi hestur, hugsaði ég. Halldór hélt áfram.
Sigurður sálugi bróðir minn keypti hann 7 vetra gamlan af sóknarprest-
inum hérna séra Guðmundi. Séra Guðmundur keypti hann austan úr
Skaptafellssýslu, þá alinn, fyrir hátt verð, hvað það var, veit ég ekki. Hann
sagði það engum. Ilesturinn var þá gullfallegur og sýnilega vel upp alinn,
en galla hafði hann þó strax; hann var mjög styggur og það sem verra
var, ákaflega fælinn. 1 kaupslaðarferð þá um vorið, var það víst, að
séra Guðm. hrökk al baki honum, og varð fastur í ístaðinu, vildi þó til að
móttakið í hnakknum bilaði, svo að ekki varð að slysi, og oftar mun það
hafa verið sem líkt kom fyrir; en þar sem séra Guðmundur var farinn að
eldast og stirðna, vildi hann ekki eiga Blesa lengur, og í þeirri ferð keypti
Sigurður hann fyrir 350 krónur. Mér eru þeir Sigurður og Blesi en fyrir