Heimilisblaðið - 01.11.1945, Síða 4

200
HEIMILISBLAÐIP
lókst að koma sér í
mjúkinn lijá, og
liagnýtti hann sér
liylli skipstjórans til
þess að gera liinum
farþegunum lífið
leitt. En þau smá-
óþægindi, sem af
þessu leiddi, voru
engan veginn óæski-
leg tilbreyting í allri
Frú Thorlacius sem jómfrú ,■ . , . . . , ■ .
Gytha Houiitz. fabreytnmm askips-
fjöl. Og þann skorl
á tillitssemi af liálfu skipstjórans, sem farþeg-
arnir áttu kröfu til, og einkum var frú Thor-
lacius til óþæginda, reyndi hinn myndarlegi
bróðursouur skipstjórans að bæta úr. Eitt sinn
, snemma morguns var hún að neyta lítillar
máltíðar, sem bróðursonurinn hafði borið
henni utan venjulegs malmálstíma. Heyrði
hún þá allt í einu skipstjórann stappa í þil-
farið og hrópa — að því er henni og fleirum
lieyrðist — „Brand“ (,,eldur“). Þetta olli
þó aðeins skammvinnum ótta, því að hanu
liafði hrópað „Land“ og kom rétt á eftir nið•
ur í káetuna og sótti farþegana, til þess að
sýna þeim nokkra svarta depla úti við sjón-
deildarliringinn, en það voru íslenzku fjöll-
in, seni þarna skutu kollunum upp yfir haf-
flötinn. Fjórtán dögum eftir að skipið lét
úr liöfn í Kaupihannahöfn var það statt úti
fyrir mynni Reyðarfjarðar, og þar var hleypt
af þremur fallbyssuskotum til þess að til-
kynna komu skipsins.
fjallalækir, klettagil, sem bergmálið hljói11'
aði frá út yfir lognkyrran fjörðinn. Þes°i
sjón lilýtur einkum að hafa orkað mjög á frl1
Thorlacius, sem nú leit Island augum í fyrst^
sinn. Maður liennar hafð’i áður koniið h*
landsins, þólt hann liefði ekki fyrr koiiiið 11
þessar slóðir. En frúin skimaði árangurs
laust eftir sveitabæjunum, sem Möller faiCt
or var að reyna að vekja athygli liennar
Veggir og þök þæjanna báru sama gr£Ell|j
litinn og jörðin sjálf, og var því erfitt a
þekkja þá á öðru en liinni reglubundnn lúfc
un þeirra. Eiimig var lienni sýnd kirkjal>
á Reyðarfirði, og liélt liún að lágreistur tiu1^
urturn kirkjunnar væri reykháfur, þallSa
til hún tók eftir litlu klukkunum í honui11,
Þessi fátæklega timburkirkja var liins veS:l1
mjög vel þegin gjöf frá Kyhn kaupnia11111’
er hafði látið reisa liana á eigin kostnað.
Möller fór með sýslumannshjónin he1111
á heimili sitt, og þar gistu þau næstu lielt'
Herbergið, þar sem þeim var vísað til s*11®
ur, var dimmt og skuggalegt, veggir óma 3
VÍlí
ir og svartir af raka og elli. Hins vegar
þar myndarlega uppbúið rúm og snotur huS
gögn. 1 gluggana vantaði flestar rúður? e11
pappír og tréspænir bættu vir þeirri vöntu •
Daginn eftir liéldu þau lijónin ferðiu11,
áfram til Eskifjarðar. Á leiðinni gistu þal
lijá örum kaupmanni.** Daginn eftir koUlU
þau til madömu Svendsen,*** en Thorlacú1
hafði keypt af henni jörðina.**** Dóttir heU11
ar sýndi frú Thorlacius húsakynnin, sem v°r
á engan hátt frábrugðin því, er þá gerðlS
KOMAN TIL ÍSLANDS.
Fyrsti maðurinn, sem kom um borð, var
Möller faktor.* Hann sýndi sýslumannshjón-
unum þá greiðasemi, að bjóðast til að flytja
þau í land, þegar skipið væri komið inn á
fjörðinn, og þekktust þau boð hans. Veðui-
var gott, þegar þau fóru frá skipsfjöl, og við
þeim blasti mikilfenglegt útsýni: liá fjöll, sem
voru snæviþakin liið efra, gnæfðu yfir græn-
um og broshýrum túnum og engjum, niðandi
* Óli Möller, f. ca. 1773, var þá faktor á Reyðarfirð'i.
* Georg Andreas Kyhn kaupmaður, f. 1750, raK'-C.tur
un á íslandi. Þann 6. febr. 1808 dæmdi hsestj^^^,
liann frá æru og eignum fyrir að hafa ásamt »
notað fölsuð gögn til framdráttar sér í inála*e
Ekki er kunnugt um örlög lians síðun. ...
** Niels Örum, f. ca. 1756, rak verzlun á Esk* i ^
í félagi við Jens Andreas Wulff. Firmað Örutu^
Wulff rak umfangsmikla verzlun hér á landi, el*
austanlands.
*** Soffía Amalía Erlendsdóttir Svendsen.
var ekkja Jóns sýslumanns Sveinssonar
á Eskifirði (d. 1799). Hún hafði áður veri- D
láki ísfjörð sýslumanni og var þeirru sonur Kj ,.
ísfjörð kaupm. Dóttir hennar af síðara hjónaf
liét Málfríður Svendsen.
**** Þ. e. jörðina Eskifjörð'ur.
f ca. D48’
(Svei1(lseIú
-V írift P»[-