Heimilisblaðið - 01.11.1945, Page 15

211
^EIMILISBLAÐIÐ
Samall hefur verið liæfari, andlega séð og
anilega til að notfæra sér alla möguleika,
honum gáfust. Fæddur í örsnauðu landi,
alinn
upp í landi, sem ekki gat hrósað sér af
j. ei8a neinn fráhæran listamann, lærður 1
,ISt ^alanna, þegar samtíðamálarar á Ítalíu
attn enga betri fulltrúa en Carracci og hinn
ugmyndaauðuga Caravaggio, þá þurfti hann
ei mér ekki að kvarta eins og Michelangelo
1 Sert nokkrum árum áður og segja, „að
arnir væru óhagstæðir listamanninum“,
i'" s*g til flugs og leitað þeirrar
. ar i listinni, sem honum hafði birzt í sýn
■ V|Unustofu hins ruddalega Van Noort. Með
l(. 1UlI,æði, sem er lítt þekkt fyrirbæri i
.Pi iistamanna, hagnýtti liann stjómmála-
r sinar til að koma sér inn undir hjá kon-
J.J.8 lrtl °g fyrirmönnum, og auk þess var liann
sk'Ul11 iistamönnum snjallari í liagsýni og
0^ plliagningu og bjó sér þannig sjálfur eins
* 8agt hefur verið nýjan heim. Þroski hans
inn':ði iistarinnar óx stöðugt, tilbreytileik-
]lai 1 «íi hans var aðallega fólginn í tækni
. s’ ai^ur í hugmyndaauðgi, og svo var áhug-
jjv. °g hraðinn mikill að það liðu 12 ár frá
vini 131111 kom til Ítalíu þar til liann gat fest
' 81113 Vlð að Sera °g fullkomna fyrsta
eistarayerk sitt. Stolt hans var slíkt, að
r*l 1*
i>ehl Vl (1 ckki stæia ítölsku meistarana,
vjjj.llr itjúða þeim út í samkeppni, hann
u>eS ,UlllskaPa itinn klassiska, tigna stíl þeirra
yjj^. um litaskiptingum, litabrotuni, hann
iniig1 \ll8t 81nni sameina andrúmsloft og liti
8jálf lllðurienzka Lndslags og liið næma eðli
iuna lanS ^rir áþreifanleik efnisskynjunar-
þr^ r’ Ilinni keilögu nekt mannslíkamans í
i'eillmÍklum iitunt, ómótmælanlegu dýrð,
U ngði °g niætti.
h11U i'afÚi komið til Italíu sem nemandi,
í 31111 i’afði ekki fyrr stigið fæti á land
]laii|/(;;uuú en hertoginn af Mantua greip
i'ans kei,u verið um hann sagt, að líf
l?kk -ri úslitin keðja af frama og frægð.
1 Var eðlilegra. Rubens var aðlaðandi
enui h f«ann Var llár °? fríður’liatt °g bjart
1 ilann, þykkar varir, augun brún.
g °e glaðleg. Sítt og þykkt hárið
var
snyrtilega greitt og tilhaft. Hann var með
snúið yfirvararskegg, lokkað alskegg og klædd-
ur manna hezt. Hann var siðaður sem prinz,
og liöfðinglegur. Hann vissi, að listaferill
hans væri í órofatengslum við gengi hans með-
al aðalsins og því lagði liann sig fram við
að skapa sér þar vinsældir. Hann varð ekki
aðlaður. Hann þrengdi sér livergi inn og haíði
ekki skap í sér eins og Titian til að betla sig
áfram eða láta auglýsa sig af slungnum fjár»
plógsmönnum. Hann bar sig ríkmannlega.
Hann liafði yndi af að ganga um í köstulum
barokstílsins, sitja á fjörmiklum liestum og
virða fyrir sér í þægindum verk stóru meistar-
amia. En hann var fús til að vinna á við tíu
venjulega menn og luígaöi kaupskap á verk-
um sínum eins og útsmoginn kaupsýslumað-
ur. Ttuttugu og þriggja ára var hann full-
þroska hvað glæsileik persónuleikans snerti
og veröldin brosti eggjandi til lians.
Vicenzo de Genzaga, hertoginn af M.antua,
sem var í ættartengslum við fjölda þjóðhöfð-
ingja álfunnar og forráðamenn og sjálfur
mikill stjórnandi, var eyðsluseggur, og safn-
aði listmunum af ýmsu tagi: ítölskum mál-
verkum, kínversku keramiki, fiðlum frá Cre-
mona, þýzkum teikningum, og flæmskri list
o. s. frv. Áður en hann giftist síðari konu
sinni, af Medici-ættinni og systur þeirrar, sem
síðar varð drottning Frakklands, liafði hann
orðið fyrir illum rógburði, og beðið hnekki
hjá almenningsálitinu. Sú saga gekk, að her-
toginn væri kynferðislega vanaður og væri
það ástæðan til að fyrri kona lians hefði yf-
irgefið hann. Hertoginn var að vísu skrítinn,
en engan veginn vanskapaður, en Medici-
ættin vildi þó ekki undirskrifa hjúskapar-.
samninginn fyrr en hann hefði afsannað
áþreifanlega þann orðróm, sem borinn var
út. Hertoginn varð að undirgangast próf.
Kirkjan hafði, að því er virðist, umsjón með
þessu prófi og tilskildi, að það mætti ekki
fara fram á föstudegi. Hertoginn reyndist
alheilhrigður og tvær aðalsættir voru sam-
einaðar með pomp og prakt.
Sem hirðmálari hafði Rubens umráð yfir
nægum tíma til að vanda sem bezt myndir sín-