Heimilisblaðið - 01.03.1950, Blaðsíða 3

H EIMILISBLAÐIÐ
39. árgangur, .3.—4. tölublaS —• Reykjavík, marz—apríl 1950
Sigurðsson
í»0KA Á REINDALSHEIÐI
þESSl saga gerðist fyrir nokkr-
þ, Uln árum, þegar ég var enn-
yngri en ég er nú. Nánar
tekið, átján ára gamall.
Atjái

tjan ára mönnum eru flest-
. Vegir færir, eins og þið öll
sem eruð átján ára og
rS og auðvitað var ég ekki
'lfElntekning frá reglunni.
au var komið að sumarmál-
f..1, Autt í byggð en gaddur á
É
_ g var fjósamaður hjá fóstra
i u1'1111’ Prestinum á Heydölum
teiðdal, séra Vigfúsi Þórðar-
s,Vni.
j,
j ai eg var fjósamaður. Gætti
i í^inlegustu liúsdý ra íslenzku
^Jóðarinnar. Það er ekki um
, tala, átján ára menn gera
a leiðinlegustu verkin.
Síðasta sunnudag í vetri um-
rætt ár, sat ég inni í borðstofu
á Heydölum, og var í óða önn að
telja skegghýjungshárin á efri
vör minni. Var ég kominn í
sjö liár liægra megin og fimm
liár vinstra megin við nefið,
enda hafði ég ekki rakað mig
í hálfan mánuð, þegar fóstri
minn kom inn og ónáðaði mig
í þessu mikilvæga starfi.
— Heyrðu, Boggi minn, sagði
hann.
—- Ég er að telja, anzaði ég.
— Því ertu að gretta þig
framan í spegilinn, drengur,
sagði liann.
— Sex, sagði ég.
•— Ég þarf að hiðja þig að
fara til Fáskrúðsfjarðar á morg-
un, og sækja franska póstkröfu,
Bogi SigurSsson.
sem ég á þar, sagði fóstri minn.
— Ha, — sagði ég og sleit
í fáti sjötta skegghárið vinstra
megin við nefið. Hljóðaði upp
yfir mig af sársauka og missti
spegilinn á gólfið. Hann brotn-
aði, en ég steig í kæruleysi yfir
brotin og fram á gólfið til fóstra
míns.
— Ha — til Fáskrúðsfjarðar?
sagði ég.
— Hvað gengur að þér, dreng-
ur? Taktu strax upp spegilinn.
— Þetta er' ekki spegill, held-
ur spegilbrot, anzaði ég.
Fóstri minn stóð orðlaus af
undrun stundarkorn, yfir
ósvífni minni. Þegar liann loks
mátti mæla, hellti hann yfir
mig því steypiflóði af kjarn-
yrtum umvöndunum, að sjálf-
ur Jón lieitinn Vídalín liefði
mátt öfunda hann stórlega.
Ég stóð fy rir framan fóstra
minn eins og hjólalaus setu-
Heydalir. Þverhamarsjjall.