Heimilisblaðið - 01.03.1950, Blaðsíða 18

54
við erum ekki þeir fyrstu. Ef
þú hefur augun hjá þér, hlýt-
urðu að hafa séð, að það eru
þrjú býli í eyði í Havnelev.
— Jú, það mun vera rétt,
segir Kristinn án þess þó að
svara spurningu Jakobs.
— Maður verður annað hvort
að vera hrár eða soðinn, segir
Jakob, en þú veizt ef til vill
ekki, hvað þú vilt?
— Ég verð líka að svara með
spakmæli, segir Kristinn. Betri
er ein kráka í hendi en tvær
í skógi.
Vindurinn nauðar á lasburða,
gulnuðum krónum háu trjánna
í Havnelev. Þurrir taðkögglar
berast dansandi með vindinum
eftir lilaðinu. Hvernig skyldi
þessi gamli, hrörlegi bær líta
út í aftaka stormi, þegar hann
nötrar allur í dálitlum blæstri?
Það gnauðar líka þægilega í
rifunum í ormétna loftinu í
litla lierberginu hans Daníels.
Hann veitir því athygli. Hann
liggur í stutta rúminu sínu og
les. Les og tautar. Daníel læt-
ur þunga sögubókina síga nið-
ur á harðan, mjóan lærlegg
sinn, sem er undir grófri dýnu,
er leggur af súran saggaþef.
Hann leggur langa, hvíta hönd
sína vfir bókina og les í hálf-
um hljóðum án þess að horfa
í bókina, starir fram fyrir sig
á leirvegginn. Hér hefur hann
rist nafn sitt undir nöfn tveggja
bræðra sinna, sem eru dánir.
Með liægri hönd sinni, sem er
allt annað en hrein, en sýnist
þó svo hvít í skuggalegu her-
berginu, skrifar hann eitthvað
í loftið framundan sér. Hann
tautar og skrifar. Hann kann
mikið af bókinni utan að.
Það er furðulegt, að orðin
skuli geymast á spjöldum bók-
arinnar, þar sem þau eru rit-
uð. Og þau verða að lifandi
myndum í huga Daníels. Þau
verða að heimi í liuga hans,
að verum, sem liann hefur alið.
Og hönd lians ritar þessa bræð-
ur og syni bókarinnar út í tóm-
ið. Stöku sinnum snerta næmir
fingurgómar lians leirvegginn,
er lireyfist líkt og kviður á
stóru nauti. Hinum megin við
vegg þennan er opinn skor-
steinn og bakaraofn, og þess
vegna er næstum því alltaf lieitt
og mollulegt, sem er líka bezt
fyrir tæringarsjúkling. Og
þarna á veggnum eru rituð
nöfnin þrjú. Þau líkjast stuttri
konungaröð. Andrés, Níels og
Daníel. stendur þar. Bókstaf-
irnir eru stórir. Skammt þar frá
er helgimynd herbergisins.
Andrés og Níels vorn bræður
Daníels, er fóm á undan hon-
um liéðan úr herberginu, hvor
á eftir öðrum. En þeir voni
ekki eins fróðir og Daníel. Þeir
lágu þarna og góndu út í loftið
stónim augum. Þeir kunnu ekki
að lesa. Og enginn sagði þeim
neitt nema Daníel, sem var
þeirra yngstur. Það voru fá orð,
er sáð var í liuga þeirra og
urðu að dásamlegum myndum.
Þeir lágu hér eins og ófrjóir,
ósánir akrar, þar sem eingöngu
grær illgresi óttans og liaturs-
ins. En nú sagði Daníel þeim
frá. Þeir eni hér ennþá, virð-
ist honum, og hann talar bæði
við Andrés og Níels, er vissu
svo fátt.
Daníel les í hálfum hljóðum.
Hann tekur ekki eftir fiðrild-
inu, er flögrar hjá rúðunni. Það
hefur klakizt út sökum ofn-
hitans. Og fiðrildið veit ekk-
HEIMILISBLAÐ^
ert, hvað árstíðunum líður, e"
heldur, að það sé komið v°r'
Rúðan er lítil, það er rétt ei""
og einhver hefði sparkað *rC
skónum sínum í gegnum lelf
vegginn og klínt síðan g^er
brotum í, sem eru gulhlettó11
og þakin flugnaskít.
— Jamund var unguf r
sterkur, les Daníel í bókiu111
Keisarinn liafði gott og
ifUg1
S-
lijarta og var reyndur hern1-1
ur. Þeir börðust og settu hv°r
annan af liestunum. Síð*11
, n‘r
drógu þeir fram sverð sm r
lxjuggu vasklega og slíkur har
dagi hafði ekki sézt á inl*
tveggja manna. Þeir hjugr
skildina og brynjurnar hv°r ‘
öðruxn.
Það, sem er skrifað, er xueA1
legt og stórt í augum Danie
Bókstafirnir veita honunx 6'
nxargt til umhugsunar. Þeir er
eins og fuglahópar, er þj0*
framhjá einn af öðrunx. f*el
hafa lík álirif og risafuglh1*1
örninn, er kemur allt 1 ein
í Ijós xit úr krónu eikarinnar
snýr sér í loftinu yfir tréu
xneð volduga vængi xitþauda
strax horfinn, en drengurin
starir lengi, lengi á eftir ho1
um, máttvana og furðulostiU11,
Já, þannig sá Danxel hann
ir löngu, þegar hann gat geug1
um úti í náttúrunni.
Sögubókin hefur arnarvlEllr
er
Þrönga herbergið lians, senx
aðeins sex skrefa langt °?
svipað að stærð og gröf, ^
annað svipmót vegna hugxxxy11
hans, og hvelfist yfir he’1^
lians frá skógunum í vestrx
sjóndeildarhringsins í austn-
Það er sagan af Ka>d‘
magnúsi, hinum mikla keisar‘’
og um hinn dæmalausa Oddgel