Heimilisblaðið - 01.03.1950, Blaðsíða 10
46
HEIMILISBLAÐlP
Ég var svo önnum kafinn vi3
a3 skoða dýrð liafnarinnar á
Fáskrúðsfirði, að ég veitti ekki
athygli kerrukjálka, sem lá
þvert yfir götuna, og rankaði
ekki við mér fyrr en ég lá
á fjórum fótum í forarpolli þar
skammt frá. Hár gleðililátur
vakti mig til meðvitundar um
smán mína. Á tröppum næsta
liúss stóðu tvær ungar stúlkur,
á að gizka 15—16 ára gamlar,
og lilógu „ósénert“ (þið fyrir-
gefið orðbragðið) að óförum
mínum.
— Hann sá ekki kjálkann,
auminginn, sagði önnur lítil og
hnyðjuleg stelpa, sem ég var
strax töluvert hrifinn af, og Ar'
irgaf fúslega, að hún liafði hleg'
ið að mér.
— Nei, hann var að Iiorfa •'
þig og sá hann ekki, svarað'
hin, sem var liá og beinvaXU1’
— Mig. Ætli liann hafi ekki
lieldur verið að horfa á þig^
Þú liefur ekki sagt mér svo Htí®
af því, hvað þeir hafi veri®
skotnir í þér Breiðdalsstrákarö'
ir, þegar þú varst þar í f>rra'
— Ojsen — oj-sen, svarar
hin. Líitu á skóna hans. Þegar
sú hærri Iiafði þetta mælt þ»stu
þær hlæjandi inn í húsið, eD
ég stóð eftir á götunni, leit ai°'
ur á fætur mér og skaniniaðist
mín.
— Breiðdalsstrákarnir, hljéJI)
aði í eyrum mér. Sá stúlkaI)
það virkilega á mér að ég v£,r
úr Breiðdal?
Ég skaut nú í skyndi augu°'
um upp í glugga næstu húsa’
og sá ég ekki betur, en í hverj'
um glugga væri 15—18 ara
gönnil stúlka, og allar voru þ®r
hlæjandi.
Ég flýtti mér af slysstaði*'
um, lireint ekki minna eii
blaðasali, þegar hami hefur'D®®
í vænan bunka af Vísi, og flýur
sér með herfangið ofan á Lækj
artorg.
Skömmu seinna rakst ég a
hóp eða öllu lieldur tvo hóp‘l
maiina, sem stóðu hver geg1’’
öðrum hægra megin á götuiiö1’
rétt við brúarsporðiim á ein11*
af trébrúnum, sem ég gat 1,1,1
áðan.
Fyrst í stað sýndist mér tveir
af mönnunum vera að slást, eða
eitthvað þess háttar, en hop'
arnir niundu standa og horfa
á hvernig orustunni lyki- ^
Framh. á bls■ á®-