Heimilisblaðið - 01.07.1964, Blaðsíða 7

skinn, en miklu villidýrslegri en hina upp-
*'unalegu eigendur skinnanna".
Selkirk vakti mikla athygli í London,
er hann loks komst til heimsborgarinnar.
Honum var tekið með viðhöfn, dáðst að
honum og skrifað um hann, en hann varð
bi’átt leiður á borgarglaumnum og settist
a^ hjá föður sínum í Skotlandi. Sagt er,
að þar hafi hann innréttað sér helli með
utsýn yfir Forth-fjörðinn, en þar gat hann
uvalizt einn og hugsað til eyjar sinnar í
fjarlægð. Árið 1713 var hann ákærður
fyrir árás á skipasmið einn. Örugglega
nunni hann ekki við lífið í Englandi, og
hað mun hafa verið ástæðan til þess, að
hann réðst um borð í herskip árið 1720.
h’rem árum síðar lézt hann á hafi úti.
öaniel Defoe hitti Selkirk, og vitað er,
hann hafði mikla vitneskju um það,
Sem á daga Selkirks hafði drifið. Síðar
uefur Defoe jafnvel verið sakaður um að
hafa stolið þessum heimildum frá Selkirk.
Svíinn Yrjö Hirn, sem skrifað hefur
r®kilega um eyðieyja-bækur, telur, að þessi
uburður sé síðari tíma tilbúningur. Jafn-
'rel verstu fjandmenn Defoes komu ekki
ram með þessa ásökun. Það var ekki fyrr
en ^uörgum árum eftir lát hans, að farið
var fyrst að tala um heimildir Selkirks.
, En jafnvel þótt Defoe hafi fengið frá-
SeSu Selkirks til að styðjast við, er ekki
ae efast um eigin meðferð hans á yrkis-
efninu, og að sú meðferð hefur gert bók-
uia fræga og ógleymanlega. Eigin frásögn
eikirks hefði verið góð út af fyrir sig,
en bað var ekki fyrr en Defoe kom með
ævintýrablæinn og hina trúnaðarfullu,
ernmningsríku sögu með hinum angur-
'æi'a undirtóni, að bókin um Róbinson
1 usoe fékk gildi fyrir komandi kynslóðir.
Un getur enn í dag vakið drauma hjá
***** drengjum, drauma sem þeir gleyma
kl> þótt þeir verði fullorðnir menn.
Sá ferðamaður, sem leggur leið sína til
eyjar þessarar í Kyrrahafi, mun — eink-
Utn ef hann er einn á ferð — endurlifa
ernskudrauma sína um Róbinsonssöguna:
ann mun stara á sjávarsandinn og hugsa
1 þess, að þarna var það sem Róbinson
ann fótsporið og síðar hauskúpurnar. Vél-
1111 urinn frá Chile, sem siglir úti fyrir,
mun minna hann á eintrjáninginn, sem
þeir Róbinson og Frjádagur útbjuggu með
mikilli elju — og uppi á háhæðinni mun
hann sjá út yfir hið sama haf sem Róbin-
son leit út yfir árum saman, bíðandi eftir
vingjarnlegu segli.
En veruleikinn þrýstir þó að. Tveir inn-
fæddir menn af hinum 287 íbúum eyjar-
innar koma í ljós, klæddir eins og Róbinson
og Frjádagur. Annar er í geitarskinns-
jakka og með geitarskinnsregnhlíf, en hinn
er jafn sparlega ,,klæddur“ og Frjádagur
á þeim góðu gömlu dögum. Þeir hafa báðir
mikinn áhuga á drykkjupeningum. Þeir
eru lífeyrir þessara nýju Róbinsons og
Frjádags-leikara. Ef þeir fá nóga drykkju-
peninga, eru þeir fúsir til að sýna hellis-
skútann, þar sem Róbinson á að hafa búið,
og þar sem hann talaði við lamadýrið og
páfagaukinn sinn. Ekki er þó hægt að
skoða eigur Róbinsons; hins vegar er skút-
inn fullur af pappír utan af matarleifum
og af eggjaskurn. Ferðafólk frá Valpariso
hefur nýlega verið í landi á eynni og hefur
neytt matar síns í helli Róbinsons Crusoe.
Þegar svo er komið, munuð þið eflaust
vilja losna við hinn nýja Róbinson og
Frjádag, til þess að njóta minninganna í
einrúmi. Og þá mun siðmenningin hverfa
úr huganum á ný, en skógurinn taka við,
með geitfé sem klifrar upp í ógöngur
hamraveggjanna, og þar sem lækir renna
um þrönga dali. Þá stendur tíminn kyrr,
eða öllu heldur hverfur aftur til fornra
stunda. Ekkert heyrist, nema niður öld-
unnar í fjarska, þar sem hvítar fylkingar
ránardætra kastast upp á sendna strönd-
ina.
FORN KÍNVERSK SPEKI
Nautið þráir mánann.
Betra er stórt hjarta en hús stærst húsa.
Fölsk auðmýkt er ekta dramb.
Enginn fær klappað með einum lófa.
Refurinn hefur sæmd tígrisdýrsins — að
láni.
Heimilisblað IÐ
139