Heimilisblaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 15

Pepicék Novy segir
frá trúlofun systui*
si IIII «11*
Smásaga eftir Jaroslav Hasek.
Faðir minn er opinber embættismaður
af heldra tæinu og heitir Nový. Systir mín
heitir Matylda. Hún er líka gift embættis-
manni ríkisins. Hann heitir Handzlag. —
1 fyrstu var systir mín með stjórnarráðs-
starfsmanni. Faðir minn barðist fyrir því,
að hann yrði hækkaður í tign. Þegar það
hafði verið gert, grétu móðir mín og Ma-
tylda, af því að þá hætti hann að vera
með Matyldu. Þvi næst kom menntaskóla-
kennari til okkar. Hann pataði ákaft. Og
aðra hvora setningu hóf hann með því
að segja: „Strangt tekið ---“. Einu sinni
kom hann með knattlíkan til mín. Þegar
hann svo síðar hætti að koma til okkar,
lét hann sækja það. — Eftir að mennta-
skólakennarinn var frá, var Matylda með
verkfræðingi úr landsnefndinni. Hann
hafði þann sið að rífast stöðugt, og við-
kvæði hans var: „Hagur landsins krefst
þess“.
Matyldu þótti mjög vænt um hann, og
hún grét daglangt, þegar faðir okkar kast-
aði honum einu sinni á dyr, af því að
verkfræðingurinn vildi, að peningarnir
héldist í landinu, en væru ekki sendir til
Vinarborgar. — Næst kom faðir minn með
starfsmann embættis síns. Hann var afar-
kyrrlátur. Við hann talaði hann oft fram
á nótt um embættismálefni. Matylda sat
við sauma sína í nánd. Faðir minn og mað-
urinn ræddu um stjórnmál, og drukku
vatn. —
Matyldu féll þessi kyrrláti maður mjög
vel. Þá kom í Ijós, að þessi kyrrláti mað-
ur átti einhvers staðar á Mæri þrjú börn.
Upp frá því hætti hann að koma, og faðir
minn sagði aðeins, að hann hefði verið
fluttur til.
I hálft ár kom enginn til okkar. Ma-
tylda var með liðsforingja, en lét engan
vita af þvi heima. — En einn góðan veður-
dag komst pabbi að leyndarmálinu — og
ávítaði hana þunglega. Hún roðnaði hvað
eftir annað. Svo grétum við öll, þegar
pabbi sagði allt í einu: „Þvílík skömm! —
Þvílík skömm!“ — Strax næsta dag kom
pabbi með magran mann, og það var ein-
mitt þessi Handzlag. — Þegar hann fór,
sagði pabbi, að þetta væri mjög gáfaður
maður. Við hvert orð sagði hann: „Ég
kyssi hönd yðar, frú“. Og við pabba sagði
hann: „Yðar hávelborinheit, herra ráðu-
neytisstjóri". — Pabbi er nefnilega yfir-
maður hans. —
Tveim dögum síðar kom hann aftur, og
var jafn kurteis. Hann sagði í sífellu: „Með
leyfi“ og „Náðuga frú“, og hann kyssti
hönd móður minnar. Hann var iíka hjá
okkur til kveldmatar. Við öllu, sem faðir
minn sagði, kinkaði hann kolli. Hvern bita
gleypti hann virðingarfyllst, tuggði hægt
og vandlega, og sagði um leið: „Með leyfi,
þetta er ágætt“. Hann sagði líka: „Eins
og þér skipið, herra yfirmaður“.
Þegar hann var farinn, var ég rekinn í
rúmið, og í borðstofunni var haldið fjöl-
skylduþing. Ég hleraði við dyrnar, eins
og ég geri alltaf, og þá heyrði ég að pabbi
sagði: „Þú tekur honum vegna föðurvalds-
skipunar minnar, og hann kvænist þér
af því að hann er skyldurækinn embættis-
maður“. Þá heyrði ég, að Matylda sagði,
að hann væri bjáni. Mamma andvarpaði
og sagði, að Matyldu þyrfti ekki að þykja
vænt um hann fyrir brúðkaupið. Henni
hefði ekki þótt mikið tii manns síns koma,
þegar hún var ung stúika. Það hefði ekki
orðið fyrr en fimm árum eftir giftinguna.
En Matylda megi ekki láta þetta fífl vita,
að hann sé bjáni, og að hún elski hann
ekki.
Matylda kveinaði, og sagðist heldur fara
sem ógift móðir á fæðingarheimilið en
giftast manni, sem hún elskaði ekki. En
móðir hennar taldi hana af því, þar sem
engin leynideild væri framar til þar. —
Þá lofaði faðir hennar, að hann skyldi
heimilisblaðið
235