Heimilisblaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 16

gefa henni armband, demantsnælu og
fleira. — Matylda sagði þá, að hún skyldi
giftast honum, svo að fjölskyldan slyppi
við skömm. Nú kysstu báðir foreldrar
hennar hana, og sögðu: ,,Hún er ágæt,
hún Matylda okkar“.
Nú heyrði ég, að talið barst að Hand-
zlag. Pabbi sagði, að hann skyldi hækka
hann í metorðum, en ekki fyrr en að brúð-
kaupinu loknu, svo að hann setti sig ekki
á háan hest. Hann væri reyndar bjáni,
en annars skikkanlegur embættismaður,
sem væri trúr í starfi. — „Ef hann nú
bara giftist henni Matyldu okkar“, sagði
mamma. — ,,Ég gef honum skipun um
það sem yfirboðari hans“, sagði pabbi, ,,og
ég segi honum allt“.
Þegar herra Handzlag kom til okkar
daginn eftir, var hann afar feiminn, og
horfði stöðugt á Matyldu. Það hafði verið
brýnt fyrir systur minni áður, að hún
skyldi brosa við honum, og ræða við hann.
Hún hlýddi, en hann sagði lágt: „Já, náð-
uga ungfrú“.
Síðan var borið fram vín. Hr. Hand-
zlag dreypti aðeins lítillega á því, og sagði:
„Með leyfi, herra húsbóndi“. Og fór því
næst að ræða um embættisskjöl. — Þenna
dag töluðu foreldrarnir ekki um hann, þeg-
ar hann var farinn.
Daginn eftir sagði faðir minn við Ma-
tyldu lágt, svo að ég skyldi ekki heyra:
„1 dag kemur undirmaður minn og biður
þín, Matylda. Láttu rós i barminn á kjóln-
um“. — Vinnukonan hljóp að sækja rós,
en mamma fussaði við, og sagði, að það
væri óþarfi að kaupa rós fyrir morðfjár,
hún mætti gjarna vera ögn ódýrari. Svo
var stökkt ilmvatni á Matyldu. Því, sem
eftir var í glasinu, hellti ég á hundinn
okkar.
Hr. Handzlag kom, í svörtum fötum,
með hvíta hanzka. Hann virtist enn hor-
aðri og fölleitari en um morguninn. —
Þegar hann var setztur, fór hann að tala
um embættisskjöl. — Mamma kom með
líkjörflösku og skenkti honum þrisvar. —
Þegar hún ætlaði að hella á í fjórða sinn,
sagði hann: „Það er nóg komið, náðuga
frú“. Og við pabba sagði hann: „Herra
húsbóndi, má ég biðja yður um einkavið-
tal?“ — Nú fór mamma til Matyldu, sem
var í næsta herbergi, geispandi. „Þessi
bjáni virðist þurfa langan tíma til þess að
gifta sig“, sagði hún. Mamma dyfti Ma-
tyldu. Þá heyrðist líka rödd pabba: „Ma-
tylda“. — Ég stóð við skráargatið, og
heyrði pabba segja: „Elsku Matylda! Herra
Handzlag hefur beðið þín. Ég hef ekkert
á móti þvi. Þú ert aðalpersónan. Hvað
segir þú við því?“ Ég heyrði, að Matylda
grét, og kjökrandi svaraði hún: „Já“, og
svo heyrði ég hana segja: „Mamma“.
Mamma kom, og hrópaði: „Krakkar, ég
vissi það strax. Þið eigið vel saman!“ —
Þá kölluðu þau: „Pepicek!" — Ég fór inn
í herbergið, og þau sögðu mér frá því,
að herra Handzlag ætlaði að giftast Ma-
tyldu. Mamma spurði mig, hvort mér
myndi ekki líka hann vel. Og ég gat ekki
sagt nei. Þá greip hann mig, kyssti mig
og sagði: „0, Pepicek, sonur húsbónda
míns!“ — Svo sagði hann stöðugt við
pabba upp frá þessu: „Eins og þér skipið,
herra húsbóndi og faðir“. Og við mömmu
sagði hann: „Ég kyssi hönd yðar, náðuga
frú og móðir“. — Þegar hann fór, gaf
hann vinnukonunni gyllini og mér krónu,
og sagði: „Þetta er handa þér, Pepicek,
sonur húsbónda míns“.
Daginn eftir hafði herra Handzlag
hringa meðferðis. Og þegar vínið var bor-
ið fram, lyfti hann glasi, og sagði: „Skál
fyrir hjónabandshamingju okkai-! — Með
leyfi, herra húsbóndi og faðir, náðuga frú
og móðir!“ — „Gæfan fylgi ykkur, börn“,
sagði mamma og grét. — Þegar Matylda
síðan fylgdi herra Handzlag til dyra, var
ég rekinn út úr herberginu, og mamma
sagði við pabba: „Matylda verður að leggj-
ast í nóvember. Hún á aðeins tvo mán-
uði eftir“. — „1 næsta mánuði verður
brúðkaupið“, svaraði pabbi. „og það verð-
ur ekki fyrr en þá, sem við gefum honum
skilríki um stöðuhækkun“.
Matylda kom aftur inn í herbergið, og
sagði, að bölvaður bjáninn hefði viljað fá
hjá henni koss. — „En sú frekja!“ sagði
mamma. — „En hann er góður starfs-
maður“, sagði pabbi.
236
HEIMILISBL AÐIÐ