Heimilisblaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 17

Auðlegð þess
óalgenga
Tómstunaagaman milljónamæringa er
að safna sjaldgæfum munum, og með
söfnun sinni á torgætustu myndum, frí-
merkjum, bókum, gimsteinum og ýmsu
öðru hafa þeir komið verðlagi þvílíkra
muna til að stíga, þannig að þeir sem ekki
eru eins loðnir um iófana eiga örðugt með
að fylgja þeim í samkeppninni.
Dýrasta málverkið? Það er ekki Mona
Lísa, né heldur hin sixtínska maddonna
Rafaels, heldur önnur mynd eftir Rafael,
svokölluð Madonna Alba. Það hangir í
National Gallery í Washington og er að
sjálfsögðu verðmætasti hlutur þess safns.
Andrew Mellon, sem eitt sinn var fjár-
málaráðherra Bandaríkjanna, keypti
myndina fyrir ekki minna en 50,740,000
krónur, hæsta verð sem hingað til hefur
verið goldið fyrir eitt málverk.
Flestir hafa heyrt eða lesið um hið
fræga Mauritius-frímerki. En verðmætasta
frímerki heims er 1 Cent British Guayana.
Það er frá árinu 1856 og er ekki til nema í
einu eintaki, að því er talið er. Eftir fyrri
heimsstyrjöld skaut því upp á uppboði í
póstsafninu í Berlín. Helztu frímerkjasafn-
endur heims, eða umboðsmenn þeirra, sátu
í uppboðssalnum, og boðin hækkuðu brátt
upp úr öllu valdi. Að lokum stóð bardag-
inn milli þriggja manna, sem allir áttu
peninga eins og sand: Georgs V. Englands-
konungs, bandaríska tóbakskóngsins Bur-
ros og landa hans, frímerkjasafnarans
Hinds. Með 1,290,000 króna tilboði taldi
Georg V. sér sigurinn vísan, en Hinds bauð
þá 1,591,000 krónur, og hafði litla pappírs-
snepilinn með sér yfir Atlantshafið. Að
Hinds látnum seldi ekkja hans frímerkið
fyrir 1,935,000 krónur.
Er Gútenbergs-biblían verðmætasta bók
í heimi? Nei! Er það kannski útgáfan af
harmleikjum Shakespeares með áritun höf-
undarins? Fjarri fer því! Það hefðarsæti
fyllir gömul sálmabók frá árinu 1457, en
af henni eru til aðeins tvö eintök — annað
í Landsbókasafni Austurríkis, hitt í Man-
chester. Bókin er minnst metin á 21,500,000
króna.
Hin dapurlega saga Hope-demantsins
hefur oft og iðulega verið rakin. Eðalsteinn
þessi virðist hafa valdið hinum ýmsu eig-
endum sínum ógæfu öðru fremur. Hann
vegur 44,5 karöt og er upprunninn frá
Indlandi. Hin ógæfusama drottning
Fi’akka, María Antoinette, bar þennan
stein á göngu sinni upp að fallöxinni. Eftir
það hvarf steinninn og var lengi álitinn
tröllum gefinn, unz honum skaut upp í
fórum ensks bankamanns, Hope að nafni.
En hann lét hann ekki lengi liggja í eld-
tryggu hólfi sínu, heldur varð hann brátt
til skrauts á bandarísku leikkonunni Yohe,
en hún giftist syni Hopes. Ógæfudemant
þessi var innanborðs á fyrstu og síðustu
siglingu risaskipsins Titanic, en bjargaðist
þó, og er nú í eigu bandarisks gimsteina-
sala, Winstons að nafni. Um þann auðuga
mann er sagt, að hvað gimsteinaauðlegð
snertir komi hann næstur á eftir brezku
krúnunni. Winston keypti Hope-demantinn
ásamt öðrum dýrmætum eðalsteini, Stjörnu
Austursins, sem vegur 100 karöt. Saman-
lagt verð: 64,500,000 krónur!
Einhver verðmætasti gripur í heimi er
hinn frægi Antiokia-bikar úr drifnu silfri
og ríkulega skreyttur demöntum. Hann
stendur nú á Metropolitan-safninu í New
York og er sagður frá tímabilinu 1—600
e. Kr. Ýmsir halda því jafnvel fram, að
bikar þessi sé sá hinn sami og notaður
var við hina fyrstu kvöldmáltíð. Verðmæti
hans er sagt jafngilda 43 milljónum króna.
Hins vegar ætlar safnið sér ekki að selja
hann, þótt einhvern, sem les þessar línur
kunni að langa til að bjóða í hann.
Hver skyldi trúa því, að gamall byssu-
hólkur geti verið 129,000 kr. virði? Það
verð var þó goldið fyrir byssu af svokall-
aðri ,,Winchester“-gerð. Agragantum-
silfurmyntin frá Aþenu kostar ,,aðeins“
heimilisblaðið
237