Heimilisblaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 5

Súlan í múrveggnum. Hœgra megin teikning af gröfinni, eins og ólitið er að hún hafi verið.
st. Markius ásamt eiginkonu sinni og son-
um alla leið frá Persiu, og 284 kom St.
Maurus frá Afríku.
Ofsóknum gegn kristnum mönnum lauk
í raun og veru ekki fyrr en á stjórnar-
árum Konstantíns (306—337), fyrsta róm-
verska keisarans, sem játaði að nafninu til
kristna trú. Konstantín veitti Sylvester
páfa I. leyfi til þess að reisa stóra kirkju
yfir legstað Péturs og fyrstu rómversku
biskupanna við Via Corrielia. Gröf Péturs
var ekki hreyfð, en höfuðaltari kirkjunn-
ar smíðað utan um hana. Kirkjan var
byggð úr steini úr gamla hringleikahúsi
Caligúlu — veðhlaupabrautinni — í ná-
grenninu. Norðurveggurinn umhverfis
leiksviðið var notaður sem grundvöllur
kirkjunnar, suðurhluti kirkjunnar náði al-
veg inn á gamla bardagasviðið.
Vinnan við kirkjuna stóð yfir um aldar-
fjórðung, frá 326 til 349. 35 þrep lágu upp
að stórum, marmaralögðum, opnum for-
Sarði, sem umkringdur var bogagöngum.
í miðjum garðinum var lítill gosbrunnur,
í gylltri skál undir himni á súlum, — það
var aflátsgosbrunnur.
Sjálf kirkjan var basilíka með fimm
skip. Inni í marmarasúlnaskógi hennar
voru 52 ölturu, þar sem iogaði á 700 kert-
um dag og nótt. Mósaik-skreytingar glitr-
uðu og ljómuðu á veggjum og hvelfingu.
Hátt súlnaþak hvelfdist yfir gröf postul-
ans. Pílagrímarnir voru vanir að stinga
dúkpjötlum eða öðrum smáhlutum niður
um sprungu á gröfinni til þess að snerta
steinlíkkistu Péturs. Líknarbróðurinn Agi-
ulf frá Tour heimsótti kirkjuna um árið
600, og lýsing hans á því, sem hann sá,
hefur varðveitzt: „St. Pétur er grafinn í
kirkju, sem er kölluð Vatikanið frá fornu
fari. Mjög sjaldan er stigið á grafmerki
hans, sem er undir altarinu. En ef einhver
óskar að biðjast fyrir, er girðingin um-
hverfis staðinn opnuð og þá er gengið inn
á grafmerkið, lítil lúga ~ er opnuð, menn
stinga höfðinu inn og mæla fram sorgir
sínar og áhyggjur."
Sennilega var gröf Péturs algjörlega
hEIMILISBLAÐIÐ
225