Heimilisblaðið - 01.01.1979, Page 9

han jafn ágætlega. Hann fann fyrir merki-
le&u aðdráttarafli þessarar ungu konu og
stóð sig að því hvað eftir annað að æskja
að hafa tækifæri til að sitja um kyrrt
^iá henni, í stað þess að þurfa að standa
UPP og kveðja til þess að fara á fund Feli-
city.
Sheelu var á hinn bóginn vel kunnugt
Urri tengsl hans við hina ofurljóshærðu
vmkonu hans. Hún hafði séð þau saman
61 nn daginn, og henni hafði fundizt John
allt of góður piltur til þess að umgangast
bessa yfirlætisfullu og innantómu stelpu,
Sem dró hann með sér á alls kyns ómerki-
legar skemmtanir.
Sjálfum var John farið að finnast um-
£engnin við Felicity nokkuð þreytandi öðr-
Urn þræði.
.,Verðurðu ekkert þreytt á því að fara
Syona úr einum saðnum í annan?“ spurði
llann hana einn góðan veðurdag.
„Þreytt?“ Hún galopnaði stór og blá
augun. „Nei, alls ekki. Ert þú þreyttur
a bví að fara út með mér, eða hvað?“
,.Nei, sussunei," flýtti hann sér að svara.
„Á ég að segja þér eitt ...“ Hún hall-
aði sér að öxl hans: „Við skulum fara heim
111 Mn eitthvert kvöldið og hafa það virki-
lega notalegt.“
Hann var þögull adartak.
„Heldurðu .. . heldurðu, að það gæti
Vei’ið gaman?“ spurði hann vandræðalega.
„Nema hvað, gamaldags litli kjáni,“
sagði hún og hló við glaðlega. „Og hvað
æHi að standa í veginum fyrirþví, ljúfling-
Ur- Eigum við að ákveða eitthvert sérstakt
Hvöld ... ?“
„Já, bara eitthvert kvöld sem hentar
Pei',“ svaraði hann eilítið annars hugar.
’’^n þekkirðu enga vinstúlku, sem gam-
au væri að hafa með?“
„Nei, ég kæri mig ekkert um slíkt. Ég
vern ekki, ef fleiri verða en við tvö,“ sagði
Un ákveðin. „Eigum við að segja á föstu-
H E I M I L I S B L A Ð I Ð
dagskvöldið — þá get ég það helzt.“ Hún
var svo áfram um að fá þetta afráðið, að
hann samþykkti föstudagskvöldið án nokk-
urra mótmæla. Á eftir var hún svo þýð
og elskuleg, að hann gleymdi allri tor-
tryggni og bakþönkum. Já, sjálfsagt er
ég nokkuð gamaldags, hugsaði hann. Hún
er svo saklaus að henni finnst ekkert at-
hugavert við það að heimsækja karlmann
einsömul ...
1 önnum sínum við undirbúning heim-
sóknar hennar gleymdi hann Twist alger-
lega; og þegar hann seint og um síðir
gerði sér ljóst, að hvolpinn var hvergi að
finna í íbúðinni, kom honum ekki annað
til hugar en að hann væri uppi hjá Sheelu
Storm. Honum líður víst áreiðanlega vel
þar, hugsaði hann — allt að því öfund-
sjúkur. Verði honum líka að góðu!
Allt í einu var hann farinn að hugsa
um Sheelu og búinn að gleyma hinni ofur-
ljóshærðu lífstykkisklæddu Felicity sem
vann á dansstaðnum. Hafði hann ekki
varpað frá sér gullinu fyrir gylltan leir?
Honum varð undarlega órótt við þá til-
hugsun, en hann varpaði henni frá sér og
ákvað með sjálfum sér að njóta kvöldsins
eins og kostur væri.
Þegar Felicity kom, var hún í Ijómandi
góðu skapi, en eigi að síður þótti honum
sem eitthvað byggi á bak við alla þá gleði
hennar. Hún var ósyrk og augnaráð henn-
ar flöktandi. „Nei, en hvað þú býrð flott!“
hrópaði hún upp og sneri sér í allar áttir.
„Þér hlýtur að líða alveg ofsalega vel hér!
Komdu. Við skulum setjast fyrir framan
arininn og láta okkur líða vel báðum. Þú
setzt þarna og hagar þér skikkanlega, en
ég setzt hér, og svo býðurðu mér sígar-
ettu.“
Hann kveikti í sígarettu fyrir hana, og
hún reykti og lét móðan mása. Skyndilega
sneri hún sér að honum, ögrandi. „Þú sit-
9