Heimilisblaðið - 01.01.1979, Síða 12

Þvert um geð
Framhaldssaga eftir Albert M. Treynor
Hann leit í laumi á Herminu. Hún var
fagíurlega vaxin, hörund hennar var ólífu-
litað, hárið var svart og skipt í miðju, aug-
un voru kolsvört og blikuðu fallega. Stúlk-
an, sem hann hafði hjálpað niður af vegg-
svölunum kvöldið áður, hafði vandlega
gætt þess, að hylja andlit sitt fyrir hon-
um. Hann hafði aðeins séð enni hennar
og augu. I húsi prestsins hafði verið svo
skuggsýnt, að hann hafði ekki getað séð
nema rétt móta fyrir andlitinu, og það
afar ógreinilega.
Þegar vagninn var kominn upp yfir
fjallshrygginn, grisjaðist skógurinn til
beggja handa. Aflíðandi halli var á lands-
laginu. Nú tóku við beiti- og akurlönd,
sem lágu alla leið til næsta fjallaklasa, sem
var drungalegur og þunglamalegur langt
í fjarska í geislum sólarinnar, sem var að
ganga til viðar. Toomey hafði fyrir löngu
veitt því eftirtekt, að hermennimir hög-
uðu hraða sínum eftir vagninum og gættu
þess vandlega, að koma ekki of nálægt.
Hann hafði þess vegna látið hestana hægja
á ferðinni, til þess að þeir væru ólúnir,
þegar myrkrið skylli á.
villir vegar. 0g það er eitt sem ég verð
að segja yður: Það er ekki nóg, að þér
hafið eftirlit með honum — þér verðið
einnig að annast mig, annars munum við
villast út á götuna aftur. Hvað segir þú
um það, Twist?“
Hvolpurinn gelti og hljóp umhverfis.
Hingað og þangað voru hvítir dílar 1
grænu landslaginu. Það voru fjárhópar-
Og undir afskekktri trjáþvrpingu, sem var
nokkra kílómetra fram ur.dan, tók Curzon
eftir hóp af sólbleikum húsum. Þetta hlaut
að vera býlið, sem Toomey hafði verið að
tala um. Vegurinn lá í hlykkjum í þá átt
og lá yfir annan veg, sem kom frá suðn
og lá upp til fjallanna. Að undanteknuiu
kindunum sást ekki nokkur lifandi vera-
„Við getum numið staðar þama
bændabýlinu og ef til vil! fengið okkur eiu-
hvem matarbita,“ sagði Toomey.
„Ég er glorhungraður," svaraði CurzoU-
„Auðvitað nemum við staðar hjá bænda-
býlinu. Ef til vill getum við einnig fengi^
einhverjar nauðsynlegar upplýsingar þar-
Þegar þeir óku niður brekkuna, kolT^
Corcuera kapteinn og menn hans í lj°s 1
skógarjaðrinum fyrri aftan þá. HermenU'
irnir létu fjarlægðina milli vagnsins
sín vera einn kílómetra eða um það 01,
og sýndu enga löngun til að komast 1
hættusvæðið. Hver tilgangur þeirra var
að laumast þannig á eftir vagninum, var
ekki auðvelt að geta sér til. Curzon °£
,Heyrirðu ekki, að hann segir Bravo-
sagði John hlæjandi og leit á hana. „Hvn
segir þú við því?“
Hún lagði handlegginn um háls JohnS-
„Ég er fullkomlega sammála Twis>-i
svaraði hún.
12
H E I M I L I S B L A Ð 1 P