Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Side 4

4
þótt Hestir, sem sjá mig, geri sér far
um, að telja mér trú um, að mér
muni »bráðum fara að batna« og
muni lifa lengi. Mér gremst það, að
fólk skuli halda, að eg sé sá vesaling-
ur, að ekki dugi að segja mér sann-
leikann.
Hér um daginn var eg þó nærri
farinn að brosa að prestinum hérna
i sveitinni. Hann var að skrafa við
mig um »batann«, en eg greip þá
fram í fyrir honum, og sagði að hon-
um væri nær að búa mig undir dauð-
ann, en vera vísvitandi að skrökva að
deyjandi manni, lionum mundi vera
það fullkunnugt, að það gengi að mér
ólæknandi tæring, og mér þætti hann
slakur sáiuhirðir að vilja leyna mig
því.
Þú hefðir átt að sjá, livað dauðans
vandræðalegur hann varð á svipinn,
þegar eg sagði þelta, og hvað sárfeg-
inn hann virtist verða, er rétt í sama
bili var kallað á hann að fá sér kaffi-
sopa. Hann kvaddi mig í flýli, og
kvaðst skyldi koma seinna og skrafa
þá nánar um þessi efni við mig, en
eg hefi ekki séð liann síðan, og efast
um að hann komi hingað fyr en hann