Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Síða 29

29
skólann og höfðu Ieigt sér herbergi saman.
Báðar höfðu þær hlakkað til jólanna og
oft ráðgjört, hvað þær ætluðu að gjöra um
jólin. Þóru fanst, að hana mundi langa
heim um jólin. Heim í foreldrahúsnnum,
heim á æskustöðvunum eru heimkynni
barnssálarinnar. Þar heima er svo kyrt og
hljótt, sjálf kyrðin felur í sér jólagleði.
Þóra rendi huganum til allra jólanna, sem
hún mundi eftir heima, þau voru öll svo
undur björt og glöð jólin heima. Hún
stundi við, þegar hún stóð á fætur og hnýtti
sjali um höfuð sér og sveipaði um sig
þykka sjalinu sínu. Uti var frost og dálít-
ið fjúk, og alllöng leið þangað sem Anna
bjó.
Þóra gekk hratt. Snjórinn marraði und-
ir fótum hennar og vindurinn þreif óþyrmi-
lega í fötin hennar. Alstaðar voru ljós í
gluggum, enda voru jólin nú byrjuð, og
kyrkjuklukkurnar farnar að kalla á fólkið
til kveldsöngs. Kyrkjan var uppljómuð og
bar birtuna út á strætið fyrir utan.
Þóra leit inn í kyrkjuna um leið og hún
gekk fram hjá henni. Kórinn blasti við
henni. Þar stóð stórt jólatré, alsett ljósum,
hvergi bar skugga á. Þarna inni voru jól.
Hana sárlangaði inn í kyrkjuna, en þá var
sem heyrði hún stunur veika barnsins, sem
hún ætlaði sér að hjálpa, og hún hraðaði
göngu sinni.
Hún gekk fram hjá húsinu, sem ungfrú