Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Qupperneq 26

26
komum öll að borða, eins og vant er, og
það er ekki svo jólalegt hérna í kompunm
okkar, að mér sýnist! Eg held þar að auki,
að það vseri stök ókurteysi við ungfrú
Lovísu, sem þú hefir keypt fæði hjá í all-
an vetur, ef þú hirtir ekkert um þetta vin-
gjarnlega boð hennar, að vera þar alla jóla-
nóttina, þú þekkir enga hér, og mátt vera
dauðfegin«.
»Satt er það«, sagði Þóra dræmt, »fán
þekki eg hér. Og eg hefði líklega farið t
jólaveizluna til ungfrúarinnar, ef eg hefði
ekki rétt áðan fengið þetta bréf«, og hún
rétti Ingu sendibréf, sem hún las í flýti.
»Ja, nú blöskrar mér þó! Er konan
gengin af göflunum?« sagði Inga og skelti
á lærið. »Það er naumast hún ætlast til
greiðasemi af þér, svo að segja bláókunn-
ugri. En sú ósvífni!« Inga fleygði bréf-
inu út í horn, og fór að reima á sig stfg-
vélin.
»Ekki erum við bláókunnugar hvor ann-
ari, eins og þú segir«, sagði Þóra, »Anna
er einmitt eina konan, sem eg þekki hér
frá fornu fari, og við höfum altaf verið
góðar kunningjastúlkur. En hún hefir nú
ekki til margra að flýja, aumingja Anna,
misti manninn í haust, og er að basla fyrir
sér og þessu eina heilsulitla barni sínu. Eg
skammast mín fyrir að hafa ekki komið
til hennar svo lengi; eg hélt ekki að Ella
litla væri svona mikið veik«.