Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Side 73

gjöfum, og sldfta þeim niður á milli
þeirra. Nú slóð hún í miðjum
hópnum og söng með þeim gamla
jólásálminn með algleymisfögnuði:
»Snauður kom liann í heiminn hér,
hans að misknnnar nytum vér,
auðguðumst fyrir í'álækt hans,
íögnuðum arlleilð htmnaranns.
Sé drottni dýrð«.
Og Arlhúr lók í hönd henni og
mælti l)líðlega: ».Tá við erum rik,
guð hefir verið dásamlega góður við
okkur; hann hefir gefið okkur heim-
ili, og vill vera heimilisvörðurinn
okkar«.
En á bak við ungu hjónin, slóð
Róberts, þvi að liann var líka í
hópnum, og það var eins og lesa
mætti út úr svip hans: »Sælla er
að gefa en þiggja«.
Einu sinni var hann spurður,
hvort það hefði verið hann, sem
hefði horgað skuldina fyrir Arthúr,
en hann var ófáanlegur lil að svara
þvi; en svo mikið sagði hann saml:
»Já, þó að það nú hefði verið eg',
þá hefði eg þó eklci greitl nema lít-
inn hluta af því, sem eg skuldaði
föður lians. Ef hann hefði á sín-