Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Blaðsíða 13

13
Sórgbitinn fór eg að heiman í haust,
því að mér var fullljóst að eg mundi
ekki sjá móður mína framar, þóll
hún vildi ekki gjöra mikið úr veik-
indum sinum, og vildi ekki heyra
það nefnt, að eg yrði kyr heima. —
»Heldurðu, að eg vilji að þú missir
heilan vetur min vegna?« sagði hún
og klappaði mér, — eins og hún ein
gat klappað.
Ljótt er það, en satt er það samt,
að þrátt fyrir þessa sorg, var eg vel
kátur, þegar eg kom hingað til bæj-
arins. — Óliapp hefir sú gleði reynd-
ar orðið, en ljúft er að minnast ferð-
arinnar til Reykjavíkur þrátt fyrir alt.
Hún varð mér samferða siðustu
daga ferðarinnar, stúlkan, sem mér
fansl líta til mín og taka í hendina
á mér öðru vísi en aðrar stúlkur, og
gat látið mig roðna, þegar liún vildi.
— Það var ekki i fyrsta skifti sem
við urðum samferða, og eg held, að
hvorugu okkar haíi þótt þær ferðir
of langar.
Við vorum 11 í liópnum síðustu 3
daga ferðarinnar, og það var vitan-
lega glalt á lijalla frá morgni til
kvöids. En eg átti fullerfitt með að