Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Blaðsíða 28

28
»Eg hefi verið að hugsa um þetta og
velta því fyrir mér«, sagði Þóra, »og eg
held það sé réttast, að eg fari til Önnu og
hjálpi henni með barnið«.
»Nei, Þóra, svona hélt eg þú værir ekki.
Eg hélt, að þú værir ung og kát stúlka,
sem notaðir hvert tækifæri, er þér byðist,
til þess að skemta þér. Og það núna á
jólunum! Góða Þóra, vertu ekki svona sér-
vitui. Þó þú vorkennir Önnu, eg geri það
l(ka, hún á voða bágt, ekkja með veikt
barn, og víst fátæk þar auki, en þú getur
ekki gjört að því, og þú ert ekki skyldug
til að spilla jólagleði þinni, 'þó að Anna
auminginn eigi líklega ekki mjög gleðileg
jól«.
Tnga leit á Þóru, hún þóttist hafa talað
vel sínu máli, og beið eftir svarinu.
»Vorkunnsemi, sem aldrei kemur í ljós
í öðru en orðum, er lítils virði«, sagði
Þóra, »og eg hefi nú ráðið það við mig að
fara til Önnu og vaka yfir baruinu í nótt,
svo að hún geti hvílt sig. Dansið þið og
skemtið þið ykkur, hugsið þið ekkert um
mig; þú skalt umfram alt ekki láta neitt
trufla jólagleðina þína, Inga mín«.
»Jæja, þú um það«, svaraði Inga stutt
í spuna, »og eg þakka þér ráðin. Mér
getur þó ekki fundist, að þú virðir ttm of
helgi jólanna, með því að fara að erfiða
við næturvökur hjá sjúklingum«.
Þær stunduðu báðar nám við kvenna-