Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Blaðsíða 72

72
og tindrandi hátíðaskrúði, og það
var eins og demontum rigndi niður
af greinunum á skógartrjánum.
Á jóladagsriiorguninn lilikaði sól-
in á kyrkjugluggunum svo, að þeir
glóðu eins og gull væri; ogjólaljómi
var yfir mörgu andliti, ])egar menn
litu upp lil séra Arthúrs, þar sem
hann slóð fyrir altarinu, og heils-
aði söfnuðiuum með kveðjunpi:
»Friður sé með yður«, og gerði
það með þeirri djörfung og gleði,
sem guðs börn en engir aðrir eiga
í hjarta sínu.
Anna sat undir prédikunarstóln-
um. Aldrei hafði gamli hoðskapur-
inn, sem er altaf nýr, látið betur í
eyrum hennar. Aldrei hafði hún
hlustað með innilegri þrá en nú.
það er dásamlegt, að því oftar sem
jólahoðskapurinn hljómar til guðs-
barna, því efnisríkari verður hann
og áhrifameiri.
Heima á prestssetrinu slóð jóla-
tréð, skreytt kertum, eplum og alls
konar góðgæti. Og þegar fór að
skyggja, þá kom þar saman hópur
af latækum, en glöðum börnum.
Anna var fyrir löngu húin að safna