Jólabók Bjarma - 24.12.1912, Blaðsíða 46

46
þótt eg' sé ekki einn af prestum
hans í heimsins augum.
Nú voru liðin 7 ár síðan Arthúr
hét móður sinni þessu; hann hafði
unnið al' kappi öll þessi ár, alið
önn fyrir móður sinni, hjálpað systr-
um sínum til náms, og nú hal'ði
hann fyrir skemstu staðið við bana-
sæng föður síns; hann iðraðist þess
á síðustu stundu, hve illa hann hafði
lifað lífi sínu, og kraup í anda að
krossi Krists og íann frið við guð í
trúnni á frelsara sinn, en sárt sveið
honum öll sú sórg, sem hann hafði
bakað ástvinum sinum og alt rang-
lætið við þá, sem hann gal nú ekki
hætt yfir. Og þó hann hcfði djörf-
ung til að varpa öllum afbrotuin
sínum á það guðs laml), sem ber
heimsins synd, þá féll honum þö
óumræðilega þungt að sjá hverju
hann liefði glatað, og hve sæll hann
hefði getað verið, ef hann hefði
sjálfur viljað.
En skuldirnar, sem hann lét eftir
sig, voru alt annað en léttbær erfða-
hluti. Arthúr hal'ði föður síns vegna
lofað að greiða þær allar; en oftar