Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1917, Qupperneq 93

IÐUNN)
Andsvör.
379
tækið: »Eg finn raig Iánsama o. s. frv. (bls. 153). En alt
eru þetta smámunir, og hafi þýð. þökk fyrir viðvikið.
Önnur rit, sem »Iðunni« liafa verið send, verða að biða
sakir rúmleysis. A. H. B.
An dsvör.
Út af þeim fáu, en sönnu orðum, sem ég viðhafði um
bannlögin og framkvæmd þeirra í síðasta hefti »Iðunnar«
(bls. 265) hefir ritstjóri Templars, Jón Árnason, látið sér
sæma að ráðast á mig með frámunalegu ofstæki og frekju.
Ég get nú raunar látið mér i léttu rúmi liggja, hvað þessi
maöur kann að segja eða skrifa uin mig, því að ég þykist
vita, að enginn, sem þekkir mig, trúi því til dæmis, að ég
sé að afvegalciða nemendur mína við háskólann, livað þá
lieldur þeim ósköpum, að ég með kenningum mínum sé að
leiða þá út í drykkjumannadauðann(!!). Éetta stendur þó
berum orðum í Templar 20. jan. siðastl. En þar eð nú þessi
ritstjóra-nefna hefir sýnt sig þann dreng eða hitt þó heldur
að vilja ekki taka leiðréttingu á þessu, verður hún að
birtast hér.
Allar mínar »kenningar« í bindindisáttina eru, cins og
sumir kannskc vita, þetta sem ég lét í ljós i ritdeilu einni
fyrir mörgum árum við einn fornkunningja minn, sem nú
er dáinn og ég liefi ekki nema gott til að segja, að ég teldi
»hófstillingu« betri en bindindi og »siðferðilega sjálfstjórn«
betri en bann. í*essar »kenningar«, sem ég lét í Ijós þó
nokkuð löngu áður en háskólinn var stofnaður, hygg ég að
hafi ekki getað drepið nokkurn mann. En þar við bætist,
að ég, síðan ég tók að kenna við háskólann, hefi held ég
aldrei minst á bannlögin við nemendur mína þar, hvað þá
heldur, að ég hafi hvatt þá til að brjóta þau. Loks er ég í
þessu falli sá lánsmaður, að enginn þeirra manna, sem
ritstj. Templars gefur svo »fagurlega« í skyn að hafi dáið
drykkjumannsdauða, síðan háskólinn komst á fót, hefir verið
undir minni handleiðslu þar. Petta sýnir nægilega, hversu
rakalausar allar þessar óþokka-getsakir í minn garð eru.