Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1917, Qupperneq 65

IÐUNN|
Raymond Poincaré.
59
brást. Hann fól vini sínum Barthou að gangast fyrir
því. Þeir Caillaux þóttust illa brögðum beittir og hófu
sókn á ný, en Barthou fór undan í flæmingi og gaf
nokkra hríð ekki höggstað á sér. En í byrjun des-
embermánaðar tókst þeim að steypa ráðaneytinu og
þá átti Poincaré ekki annars kost en að snúa sér til
Caillaux. Hann gerði Gaston Doumergue að forsætis-
ráðherra, en tókst sjálfur á hendur stjórn fjármál-
anna og réð annars mestu um afstöðu ráðanej'lisins
til málanna. Caillaux varð að vísu skömmu síðar að
fara vír ráðanej'tinu, þegar kona hans hafði vegið
Calmette, ritstjóra Figaro’s, en áköfum lýðvaldsmönn-
um tókst samt sem áður að halda í völdin og menn
Briands báru lægri hlut við kosningarnar vorið 1914.
í skjótu bragði virlist Poincaré hafa reist sér hurð-
arás urn öxl, er hann lók sér fyrir hendur að etja
kappi við liina áköfu lýðvaldsmenn og koma fram
áhugamálum sínum, En í raun réltri var þjóðin farin
að snúast á sveif með honum og þeim sem honum
fylgdu. Ákaíir lýðvaldsmenn treystust ekki til að færa
herþjónustuskj'lduna niður, þó þeir fegnir vildu —
svo mjög liafði þjóðinni aukist varnarhugur — og á
hinn bóginn liafði Poincaré gei t sér far um að trej'sta
afstöðuna til annara ríkja með því að sækja stjórn-
endur þeirra heim og örva frægðarhug manna ÚTeð
hðskönnunum og ávörpum til frakkneskra hermanna
°g nýlenduliða, sem við þær voru staddir. Eftir til-
•ögu JoITre’s, varaforseta herstjórnarráðsins, er síðar
varð yfirhershöfðingi alls Frakkahers, voru nokkrir
hershöfðingjar, sem þótlu ekki vaxnir stöðu sinni,
leystir frá embælli. Loks var í árslolc 1913 komið
a fót nj'jum her í viðbót við þá, sem fyrir voru.
ielst frakkneskum rithöfundum svo til, að viðbún-
oður þessi hafi verið sprottinn af vaxandi óvild þjóð-
verja til Frakka, er sendiherra þeirra í Berlín, Jules
Cambon, þóltist geta þreifað á. En ekki er ósennilegt,