Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Blaðsíða 50

292 Vilhjálmur Stefánsson: iiðuNN
minnar með rifflinum koma, og kom mér það þ°
mjög á óvart.
Nú skil ég betur en þá, hvernig í öllu þessu la-
En það var í stuttu máli þannig: ef þú hefðir sýnt
Eskimóa boga, sem hefði dregið þessa 50 faðma
lengra en hver venjulegur bogi, þá hefði hann aldrei
getað hætt að dást að því og rómað það alt sitt líf:
því að bogann skilur hann út og inn og veit, að
hann starfar á alveg eðlilegan hátt, og því myndi
hann ekki fmna neitt kynlegt við hann. En sýnið
honum verkið í rifflinum, sem hann botnar ekkert 1,
og þá finst honum sem hann standi þegar augliti til
auglitis við eitthvert kraftaverk, og þá dæmir hann
eftir því. Með kraftaverkunum má gera hyað sem
vera skal, eins og honum hefir verið sagt og honum
jafnvel hefir sjálfum sýnst, og því er fátt, sem þaf
fær honum undrunar; og satt að segja blikna alveg
öll furðuverk vísindanna og jafnvel vorar kynlegustu
töfrasagnir við hliðina á öllu því, sem Eskimóarnir
trúa, að töframenn þeirra geri dagsdaglega hringinn
í kringum þá.
Ef til vill mætti ég hvarfla svolítið frá rás við-
burðanna til þess að sýna það með öðru dæmi, að
það var alls ekki neitl einstakt, þótt Eskimóarnir
vildu ekki undrast það, að maður gæti drepið björn
eða hrein á svo löngu færi með ósýnilegri og Þ°
óskeikulli riffilkúlu. Þegar ég einu sinni siðar sýndi
þeim kíki minn og hversu hann dró fjarlæga hluti
að sér og gerði þá skýra og greinilega, þá fanst þeim
auðvitað til um það. Og þegar ég sýndi þeim hrein-
dýr, sem þeim voru ósýnileg, með því að kíkja bæði
i suður og austur, gerðu þeir að þvi góðan róm, en
sögðu svo að vörmu spori: — »Úr því þú nú hefir
svipast eftir hreindýrunum, sem eru hér í dag, °o
fuudið þau, getur þú þá ekki líka svipast eftir hrein-
dýrunum, sem koma hingað á morgun, svo að við get"