Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1919, Blaðsíða 78

320
Ritsjá.
I IÐUNN:
kynstur af nýjum ijóðabókum ísl., að menn stórfurðar a
pví, eins og skáldskapurinn væri hið eina nauðsynlega>
meöan alt annað liggur niðri. Það væri nú sök sér,
þessar kvæðabækur væru eitthvað fram úr skarandi, eB
sumar eru svo, að í þeim er ekki neisti af skáldskap. Her
verður að eins getið tveggja. Önnur er svo sérkennileg, ert
hin svo góð, eftir pví sem við eigum að venjast, að sjálf'
sagt þykir að geta þeirra að nokkru.
Gestur: Undir Ijúfum Iögum. — Rvík. Rorst. Gísla*
son. 1918.
Kvæði Gests hafa vakið einna mestar umræður mann»
á milli af öllum kvæðakverum, sem út hafa komið á sið'
kastið og dómunum nokkuð brugðið til beggja skauta. Rf>
held jafnvel að það sé ekki örgrant um, að inn í suw»
þeirra hafi smogið snertur af óvild út af öðru máli óskildUr
Pvi þó Gestur sé gervinafn, er það nú eitt af opinberu
leyndarmálunum, hver hann er í raun réttri.
Það, sem les. tekur fyrst eftir, þegar hann blaðar í bók
Gests, er fjölbreytnin í kveðandi og háttum. Og hún er »
senn styrkur hans og veikleiki. Eg hefi heyrt Gest segja?
að án þess að viija kalla sig skáld gæti hann þó sagt, a<*
hann liefði aldrei fengist við nokkra þá bragþraut, sen®
hann hefði ekki sigrað. Og í þessu er mikill sannleikur.
Pað er ekki fyrst og fremst til þess að kafa í »djúp vis*
dóms og speki« sem ljóð Gests eru lesin, heldur til
njóta bylgjubrigða formsins. Par er fjölbreytnin líka svo
mikil, að ég held að það mætti skrifa einskonar ný-íslenzk!
háttatal utan um kvæðin. Pað er líka kunnugt, að höf. er
manna fróðastur um forna og nýja bragfræði og hefir geft
um hana ýmsar merkar og frumlegar athuganir. Bragfræðin
og söngfræðin eru sýnilega megin-styrkur hans — fornú0
er honum fyrir öllu öðru. Þetta gengur jafnvel svo langh
að liann setur ýms hljóðfræðistákn við sum kvæðin, t. d.
sempr. decresc, og agitato, og er það ósmekklegt í ijóða'
bók, auk þess sem þaö er óþarft. En einmitt fyrir þess*
einkenni hafa söngmenn tekið bókinni bezt, enda hefir
Gestur verið manna hjálpfúsastur, þegar texta heíir brosti0
viö lög. Pá hefir hann þýtt lögin, eins og hann segir,