Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Side 3

ÍÐUNN
Gekk ég upp á hamarinn,
sem hæst af öllum ber,
hamingjuna hafði ég
í hendi mér,
björt var hún sem lýsigull
og brothætt eins og gler,
— ég henti henni fram af,
þar sem hengiflugið er.
Víða flugu brotin, en víðar hugur fer.
Leitað hef ég í ótal ár
áttaviltur og fótasár,
álpast ofan í fen og flár,
farið yfir hálar gljár,
út um dranga og eyjar blár,
apalhraun og svartar gjár.
Ekki var sú ferð til fjár,
færðust skuggar yfir brár,
nú er grátt af hrími hár,
sem haustið á mig feldi.
Komið hef ég í hreysi og kot,
höllu kóngs og greifa slot,
ilðunn VIII.
16