Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Qupperneq 10

248
Einar H. Kvaran:
ÍÐUNN
færa sér kaffi morguninn eftir kl. 6V2. Og hann
háttaði i syðsta vesturherberginu niðri. Hann vakn-
aði, áður en komið var með kaffið, leit á klukkuna,
og sá, að hún var 6. Þá leit hann út um gluggann,
sá, að veðrið var yndislegt, og fór að hugsa um þau
störf, sem fyrir sér lægju fyrsta daginn, sem hann
væri á jörðinni. Því næst fór hann að horfa um
herbergið og hugsa um, hvað skemt það væri og
hve mikið þyrfti við það að gera.
t*á er barið á herbergisdyrnar. Honum flýgur í
hug, að það sé merkilegt, hvað snemma sé koniið
með kaffið, þar sem hann hafi ekki beðið um það
fyr en 6V2. Ekki kemur honum annað til hugar en
að þetta sé önnur hvor stúlkan.
Og hann segir: »Kom inn«.
Pá er hurðinni Iokið upp og í dyrunum stendur
kona. Hún leiðir tvö börn, sitt við hvora hönd. Þau
eru pínulítil, eins og nýfædd börn, og. með augun
aftur. Samt er eins og þau standi á gólfinu.
Hann athugar konuna vandlega, og kveðst muna
betur eftir henni en nokkurum manni, sem hann hafi
séð i svip. Hún var raunamædd á svipinn, meðal-
kvenmaður á hæð, nokkuð þrekin og breiðleit; stór-
eygð, gráeygð og úteygð; augabrúnirnar ljósar og
snöggar; hárið skollitað, grófgert, ófléttað og eins og
nýgreitt aftur.' Konan var í léreftskjól, líkustum lík-
klæðum, og engu öðru.
Konan tók til máls.
»Ætlar þú að verða mér jafn-erfiður og aðrir, sem
hér hafa verið?« mælti hún.
Jóni Þorbergssyni virtist þetta sagt á útlendings-
legri íslenzku, hreimurinn ekki islendingslegur, og
orðmyndir eitthvað aflagaðar.
Nei — hann kvaöst ekki vilja verða henni erfiður.
Pá virðist honum svipurinn á konunni verða blíð-
legri. Hún færir sig nær rúminu og hallar sér áfram.