Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Qupperneq 11

IÐUNN
Af Alftanesi.
249
Honum finst hún vilja segja eitthvað meira. Þá
hrekkur hann við í rúminu. Við það hverfur hún
skyndilega út um dyrnar, og hurðin fer attur.
þá finnur hann, að hann hefir verið í óvenjulegu
ástandi, meðan á þessu stóð. En hann neitar því
þverlega, að þetta hafi verið venjulegur svefn. Hann
ræður það af því, að hugsanirnar um störf dagsins
og herbergið hafi verið óslitnar og skýrar fram afr
þeirri stund, þegar barið var á hurðina og konan
birtist. Hann kveðst hafa verið með öllu ósyfjaður^
þegar hann leit út um gluggann og sá, hvað veðrið
var gott, enda ríkt í huganum, hvað rnikið verk lægi
fyrir honum þegar fyrsta daginn. Hann telur það
fjarstæðu að hugsa sér, að hann hafi sofnað.
Önnur stúlkan færði honum kaffið á tilteknum tíma.
Appollonie Swartzkopf.
Ekki kemur mér til hugar að halda því að nein-
um, að það, sem hér fer á eftir, standi í neinu veru-
legu sambandi við það, sem á undan er sagt. Eg
veit ekkert um það, og læt hvern ráða sinni skoðun.
En saga Jóns Þorbergssonar er lengri, og ég geri ráð'
fyrir að ýmsum þyki gaman að framhaldinu, hverjar
hugmyndir sem þeir kunna að gera sér um það.
Svo að mér finst sjálfsagt að segja lesendum Ið-
unnar það.
Jón Þorbergsson talaði við Matthías Þórðarson
forngripavörð um þessa sýn sína sama sumarið sem
hann hafði séð hana. M. Þ. mintist þá á viðburð,
sem gerst hafði á Bessastöðum á 18. öldinni og las
honum frásögnina um hann og það, er út af honum
spanst, úr Hirðstjóra annál Jóns Halldórssonar (Safn
til sögu íslands II. bls. 774—776).
Ekki er við því að búast, að allur þorri lesendá
Iðunnar hafi þessa bók með höndum, svo að mér