Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Síða 19

IÐUNN
Af Álftanesi.
257
þrammað þar eitthvað um gólfið. Hún ætlar að fara
að vekja mann sinn, en í því fer hann að atyrða
einhvern reiðilega upp úr svefninum, og spyrja, hvers
vegna hann sé að kasta grjóti hér. Svo að áhrif frá
þessu þrammi virðast hafa borist til hans gegnum
svefninn. Pá vekur frúin hann og segir honum, að
einhver sé kominn inn í stofuna. Hann fer þangað.
En þar er enginn.
Fyrsta verk fólksins uppi á loftinu, þegar það fór
á fætur um morguninn, var að athuga, hvort úti-
dyrahurðin væri ólokuð.
Ég hafði lokað henni, og lykillinn stóð í skránni.
En bakdyrahurðin þá? Hún var líka lokuð að
innan.
Og enginn gestur var í húsinu.
Ef ég væri spurður, hvernig ég haldi, að á þess-
um kynlegu heimreiðum að Bessastöðum og höggum
og umgangi standi, þá mundi ég tafarlaust svara:
Blessaður, vertu ekki að spyrja mig um það. Því
að ég veit ekkert um það. Eg veit ekki, hvort þarna
eru i raun og veru einhverjar ósýnilegar verur á
flakki og valda þessu. Sumir geta þess til að sjálf-
sögðu. Það er sú gamla og rótfesta skoðun á upp-
runa slíkra fyrirbrigða. Ég veit ekki, hvort þetta
kann að vera einhver áhrif frá einhverjum hugsun-
um einhverstaðar úti í tilverunni. Sumir menn gera
sér það í hugarlund. Ég veit ekki, hvort þetta er
einhverjar leifar frá gömlum viðburðum, og alveg
laust við alla nútíðarstarfsemi skynsemi gæddra vera.
Ég veit ekki, nema þetta sé eitthvað alt annað, sem
engum manni hefir komið til hugar. Fyrir mér getur
hver maður skýrt þetta á hvern þann hátt, sem hon-
um finst skynsamlegastur. Ég efast, í hreinskilni sagt,
um aliar skýringar.
En um hitt hefi ég ekki minstu ástæðu til að efast,
Iðunn VIII. 17