Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Síða 59

ÍÐUNN
Stefán frá Hvitadal: Pér konur.
297
— unz lyfta sér vængjaðar verur
í vorhvolfin töfra fríð.
— Og þetta er sannorð saga
og sönn frá ómuna tíð.
Þér konur, sem ungir vér unnum,
i Edens sólríka lundi,
. . . þá urðum vér konungar allir
en almúgagerfið hrundi.
Vér rísum með yður allir,
sem elskum og verðum til,
. . . því listinni gefið þér lífið
og lífinu sól og yl.
Pér konur, sem hetjurnar hófuð
mót hækkandi sól og degi.
. . . Eg þakka’ yður feðranna framsókn
og framan úr austurvegi.
Nú ljómar sá orrustu aðall
við aldanna sjónarrönd,
. . . þeir konungar elskuðu allir,
sem unnu borgir og lönd.
Þér leidduð hinn volduga’ og vísa,
að vizkunnar göfga brunni
— þér Zíon-sólbrendu dætur
er Salomó konungur unni.
Og málminn fyltuð þér mildi
og musterið reis við yl.
. . . Og því loga Salomós söngvar
að Sulamit hans var til.
Pér konur, sem hallirnar hækkið
og hefjið mannanna sonu
. . . hve Lilja Eysteins er innfjálg
af ást hans til jarðneskrar konu.