Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Qupperneq 69

IÐUNN
Ingunn Jónsdóttir: Porgrímur Laxdal.
307
notið þeirrar ánægju að verða honum lengur sam-
íerða, því að nú lægi leið sín yfir Laxárdalsheiði,
vestur í Dalasýslu. Einar hafði ekki búist við þessu
tiltæki og varð hálf kvumsa við; spurði þó hvort
þeir ættu ekki að heilsa upp á sýslumanninn, úr því
þeir væru komnir svona nærri aðsetursstað hans.
það sagði Þorgrímur að hefði verið sönn ánægja
fyrir sig, því hann hefði heyrt, að sýslumaður væri
hinn mesti höfðingi heim að sækja, en því miður
leyfðu annir sínar sér það eigi. Siðan kvaddi hann
Einar með virktum og þakkaði honum á ný fyrir
greiðvikni við sig og lagði síðan á heiðina. Oft sá
ég Einar í Fornahvammi bæði fyr og siðar, en aldrei
jafn daufan í dálkinn, eins og þegar hann kom til
baka úr þessari fýluför, því hann var orðlagður
gleðimaður.
í annað sinn kom þorgrímur Laxdal líka sunnan
Holtavörðuheiði og hafði slegist i för með Ingibjörgu
Þorvaldsdóttur, móður séra Þorvaldar á Mel, hins
alkunna fræðimanns. Þetta var löngu áður en séra
Þorvaldur varð prestur. Hann mun þá hafa verið í
skóla, en Ingibjörg farið norður að Staðarbakka til
Furíðar systur sinnar, konu séra Jakobs Finnboga-
sonar. Fau gistu öll á Melum. Ingibjörg og fylgdar-
maður hennar og Forgrimur. Hún var látin sofa
inni i baðstofu foreldra minna. Fegar hún var hátt-
uð, kvartaði hún um að sér væri ilt i fæti og kvaðst
þurfa að laga umbúðir, sem hún hefði um hann. Sá
ég þá að fóturinn var marinn og hruflaður. Meðan
hún var að gera við þetta, sagði hún móður minni,
sem hjálpaði henni, ferðasöguna:
Milli Fornahvamms og Sveinatungu liggur vegur-
inn eftir mjóu klettabelti, milli tveggja gilja. Pað
kallast Kattarhryggur. Nú er þar allgóður vegur, því
búið er að lækka hann talsvert með þvi að sprengja
ofan af honum. Við það hefir gatan orðið breiðari.