Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1924, Síða 71

IÐUNN
Pan.
Kvæðið byrjar á því, að trjátopparnir kinka kolli
eins og til þess að samsinna einhverju, sem ég ekki
skil. f'á er það, að Pan fer um skóginn og Pan er
ung stúlka. Pað er eins og hún hafi enga hugmynd
um hættu og rándýrin gera henni heldur ekki neitt.
Hún kemur að polli, sem er djúpt inni í skóginum.
Enginn hefir komið þar áður. Hún beygir greinarn-
ar til hliðar og lítur niður í pollinn. Og þetta hlýtur
að vera undarlegur pollur. Spegilmyndin hverfur ekki
þegar stúlkan fer. Hvert? Pað veit enginn. En trén
hvíslast á í kringum pollinn. Peim hefir öllum dottið
það sama i hug og þau flétta saman greinar sinar.
Þetta orkti kunningi minn og siðan hann kom frá
útlöndum talar hann ekki um annað en skóga. Hann
yrkir um skóga og líkir þeim við sálir mannanna.
Allar aðrar likingar finnast honum einskis virði. Og
þegar hann yrkir, talar hann um hrædda héra, sem
ómögulegt sé að komast í færi við, eða þá uglu,
sem sitji í holu tré. Hann talar líka um syngjandi
fugla.
Annars kom dálítið fyrir kunningja minn meðan
hann var erlendis. Hann hefir sagt mér það eins og
svo ótal margt annað, sem hann þykist ekki taka
mark á. Hann var i skógarför með mörgu fólki.
Hann dansaði mikið og skemti sér ágætlega. En
þegar hann var að dansa við fallegustu stúlkuna,
tók hann alt í einu eftir annari stúlku, sem stóð þar
rétt hjá. Hann hafði ekki tekið eftir henni áður og
vissi ekki til þess, að hún væri með. Hann slepti
stúlkunni, sem hann var að dansa við og gekk rak-
leitt til ókunnu stúlkunnar með útréttar hendur, því