Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1926, Blaðsíða 8

86
Einar H. Kvaran:
IÐUNN
í því nokkurn þátt, beinan né óbeinan, að minst hefir
verið á það í útlöndum blöðum, að með mér hafi verið
mælt í þessu skyni. Eg aftraði því, það sem mér var
unt, að nokkurstaðar væri á það minst á prenti. Það
hefir verið mitt aðalverkefni um nokkuð mörg ár að
reyna að skilja menn. Og eg þóttist skilja þá svo vel,
að eg gekk þess ekki dulinn, að þegar frétt kæmi um
slíka tillögu, þá mundi hún ekki vekja fögnuð hjá öll-
um. Eg gekk að því vísu, að hún mundi valda óvild og
árásum gegn mér hjá sumum. Sú hefir líka orðið reyndin.
Eg hafði enga trú á því, að þetta happ, sem til var
stofnað með tillögunni, mundi falla mér í skaut, og full-
yrðing S. N. um sviðann, sem mér hafi átt að verða
svo sár, er ekkert annað en ágizkun út í loftið — ágizk-
un, sem auk þess er ósönn. En að hinu leytinu fanst
mér óþarft að fá æsta upp gegn mér vonzku út af því,
sem eg hafði ekki átt neina sök á. Þess vegna aftraði
eg öllu umtali um þessa tillögu, svo lengi sem þess
var kostur.
Þegar komið var fram á sumarið 1923 og þar á eftir,
fékk eg ekkert við þetta ráðið. Sænsk stúlka kom hing-
að til lands og heimsótti mig á Bessastöðum. Hún
kvaðst vera fulltrúi fyrir eitt af stórblöðunum í Stokk-
hólmi, og sagði, að sér hefði sérstaklega verið á hendi
falið af ritstjóra blaðsins að finna mig að máli, af því
að með mér hefði verið mælt við Nobelsverðlauna-nefndina
Þegar hún var komin heim aftur til Svíþjóðar, ritaði
hún grein um mig að minsta kosti í eitt sænskt blað,
og um það, að »kritíkin« á íslandi teldi það fjarstæðu,
að eg fengi verðlaunin. Hún hnykti betur á því síðar,
hvað »kritíkin« segði, og lét þess þá getið, að »kritíkin«
væri S. N. Nokkurum mentamönnum hér í bænum fanst
ummælin ekki sem sanngjörnust og mótmæltu þeim.