Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1926, Blaðsíða 26

104
Einar H. Kvaran:
ÍÐUNN
að því er kemur til afleiðinganna fyrir sjálfa oss, og
við andlátið verðum vér þegar hólpnir, sælir, og höldum
því áfram um alla eilífð. Þessari kenning hefir verið
fundið það til foráttu, að samkvæmt henni skifti breytnin
engu máli, þegar öllu sé á botninn hvolft. Þeir sem þá
kenning aðhyllast geta svarað fyrir sig. Mér kemur það
mál ekkert við.
Annars væri það ef til vill ekki úr vegi að orða það
við kennimenn kirkjunnar, að þeir fari að gera þess
einhverja grein, hverjar hugmyndir þeir bera í brjósti
um ábyrgðina, sem kemur niður á mönnunum, þegar
þessu lífi er lokið. Hvernig hugsa þeir sér hana? Hvað
er það, sem þeir hyggja að taki við, þegar inn í annan
heim kemur? Hverjar hugmyndir hafa þeir um það,
sem vér nefnum annan heim?- Mér skilst svo, sem það
sé fremur ætlunarverk þeirra en annara manna að skýra
þetta fyrir þjóðinni. Enginn vafi er á því, að menn
mundu hlusta á slíkar skýringar, ef nokkurt vit væri í
þeim. En það hefir einhvern veginn atvikast svo, að
það eru ekki kennimennirnir, sem hafa boðið þjóðinni
slíkar skýringar — að einum manni undanteknum, sqjn
hefir sérstöðu innan kirkjunnar með skoðanir sínar og
er ekki talinn fulltrúi neins réfttrúnaðar. Mér finst það
mjög ósennilegt, að kirkjan vilji ekki, að menn taki hana
að neinu leyti fil greina í þessu efni, sem skiftir svo
afar miklu máli.
Eg þarf naumast að taka það fram, að þegar eg fer
nú að reyna að skýra ábyrgðina, áhættinu við það að
fara illa með líf sitt, eftir því sem eg lít á það mál,
þá tala eg ekki fyrir kirkjunnar hönd. Eg er enginn
málafærslumaður hennar. Eg veit ekki, hverju hún vill
láta halda fram um þetta efni. Eg lýsi eingöngu mínum
hugmyndum. Þær eru reistar á þeirri vitneskju, sem eg