Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1926, Blaðsíða 15

IÐUNN öfl og ábyrgö. 93
er það að segja, að eg tek ekki á móti neinum for-
skriftum frá fornaldarsálum nútímans um það, hvernig
íslendingar séu nú. Eg hygg, að þær hafi ekkert meira
vit á því en eg. Eg geri ekki lítið úr »rannsóknum
fræðimanna«, sem S. N. er að tala um, öllum hugsan-
legum uppgreftri úr fornaldarritum og öðrum gömlum
heimildum. En eg held, að alt slíkt verði valtur grund-
völlur fyrir íslenzk nútíðarskáld, sem vilja lýsa íslenzk-
um nútíðarmönnum.
Það kann að mega blekkja útlendinga með samsetn-
ingi um það, hve mikið sé enn af Ásatrúnni »í eðlis-
grunni Islendinga«. Eg met það að engu, þó að það
takist. Eg vil ekki kaupa neina útlenda athygli fyrir að
fara með það, sem eg hygg rangt mál. Það hefir atvik-
ast svo, að bækur mínar hafa verið þýddar meira
og lesnar meira erlendis en rit annara samtíðarmanna
minna hér á landi. En hvað sem S. N. hugsar eða segir
uin það, þá hefi eg aldrei ritað nokkura línu með hlið-
sjón á því, að slíkt kæmi fyrir, enda aldrei gert nokk-
ura ráðstöfun til þess að fá ritum mínum komið á er-
lendar tungur, aðra en þá að leyfa þýðingar, þeim sem
eftir því hafa sózt. Eg hefi ritað samkvæmt lífsskoðun
minni og mínum skilningi á íslenzkum mönnum. Eg
hefi reynt að láta hvorttveggja koma fram í bókum
mínum, svo vandvirknislega sem eg hefi getað. Þegar
eg lít aftur, hniginn að aldri, er eg fulltrúa um það, að
aðra leið hefði eg ekki átt að fara og ekki getað farið.
Annað markmið hefi eg ekki haft. Þeim »jarðneska
framac, sem S. N. hendir gaman að, að eg hafi þráð
svo mjög, en ekki hlotið, hefi eg aldrei eftir sózt.