Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1926, Qupperneq 32

110
Einar H. Kvaran:
IÐUNN
tvíveldiskenningunni. Ef þær hugmyndir, sem þeir gera
sér um áhættuna við að fara illa með líf sitt, eru nærri
lagi, þá er hún svo mikil og alvarleg, að það virðist
óþarft að Ianga til þess, að hún sé meiri. Ætli hún verði
okkur ekki mörgum nógu mikil? Ætli það sé fyrir því
hafandi fyrir okkur að vera að telja það eftir, að allir
komist jafn-langt á endanum — líka þeir, sem mest hafa
hrasað á jarðlífs-brautinni? Eg get sagt það um mig, að
eg er fús á að fela þá ráðstöfun honum, sem oss hefir
verið kent og er enn kent, að sé kærleikur. Enda hefir
það víst nokkuð lítil áhrif, hvað vér teljum eftir, eða
hvað vér föllumst á í því efni.
Eg þarf naumast að taka það fram við skynsama les-
endur, að það kemur ekkert málinu við í þessu sam-
bandi, þó að mér væri svarað því, að alt samband við
annan heim sé hugarburður einn og að engin vitneskja
hafi fengist um kjör mannanna fyrir handan dauðans
djúp. Eg ætla ekki hér að færa neinar sönnur á það
samband. Það kemur heldur ekki málinu við, hvað
Cristian Science-menn segja. Þeir bera einir ábyrgð á
sínum kenningum. Eg hefi að eins ætlað mér að sanna,
að einhyggjan útilokar ekki ábyrgðina, áhættuna — og
það hefi eg gert. Hún útilokar heldur ekki réttlætið, þó
að hún trúi á kærleikann sem frumafl tilverunnar.
En að hinu leytinu get eg ekki bundist þess að taka
það fram, að þeir, sem alls ekki taka gilda aldareynslu
mannkynsins um samband við annan heim, ættu að vera
sem fáorðastir um alla ábyrgð, sem fylgir mönnunum út
yfir þetta líf. Ef engin vitneskja hefir fengist úr öðrum
heimi, þá getum vér ekkert vitað um þá ábyrgð, og þá
er ekki óskynsamlegt að tala sem fæst. En ef það sam-
band er raunverulegt og ef vér getum öðlast einhverja
vitneskju um reynslu meðbræðra vorra, þeirra sem komn-