Kirkjuritið - 01.07.1935, Qupperneq 20

268
Hinn almenni kirkjufundur. Kirkjuritið.
Fundarmenn sungu fyrst sálminn: „Vér komum hér saman
á kirkjufund“, en Jónas Tómasson organleikari á ísafirði lék
undir á harmónium. StjórnaSi hann söngnum fundardagana. Þá
setti Gísli Sveinsson fundinn, bauð menn velkomna og þakkaði
áhuga þeirra að sækja fundinn svo vel. Tvær nefndir voru því
næst kosnar, kjörhréfanefnd og allsherjarnefnd, sem tók á móti
tiilögum um önnur mál en auglýst dagskrármál.
Fundarstjórn var þannig hagað, að tveir fundarstjórar voru
livern dag, og voru þessir kosnir fundardagana:
Gísli Sveinsson. Ásmundur Guðmundsson. Séra Árni Sigurðs-
son. Ágúst Helgason. Séra Sigurgeir Sigurðsson. Ólafur B.
Björnsson.
Fundarskrifarar vóru hinir sömu allan fundinn: Séra Helgi
Konráðsson, séra Jón Þorvarðsson og Steingrímur Benediktsson.
. Fyrsta fundarmál samkvæmt dagskrá undir-
öKipun búningsnefndar var skipun prestakalla. Mátti
prestakalla- vej tc?lja það aðalmál fundarins, þvi að prest-
ar og fulltrúar komu til þess fyrst og fremst að andmæla frum-
varpi launamálanefndar um samsteypur prestakalla. Framsögu-
menn voru þeir Gísli Sveinsson og séra Friðrik Rafnar, er flutti
sitt erindi um kvöldið í Dómkirkjunni.
SKIPUN PRESTAKALLA.
ÚTDRÁTTUR ÚR
FRAMSÖGUERINDI GÍSLA SVEINSSONAR.
I.
Þótt trúmál séu að visu einkamál manna, þannig að hver og
einn eigi að vera í friði með sina trú, þá eru þau þó ekki siður
i heild sinni alþjóðarmál, mikilsvarðandi fyrir mannfélagið all
eins og einstaklinginn. Fyrir því er það hin mesta nauðsyn að
gefa þeim fullan gaum og alls eigi láta reka á reiðanum með,
hver afdrif þau fá ráðandi mönnum eða stjórnarvöldum þjóð-
anna.
Trúmálin eru þýðingarmestu mál hvers manns og eiga því
að vera höfuðmál hvers þjóðfélags. Með þau á að fara sem hið
allra dýrmætasta — sem fjöregg hverrar þjóðar.
Menn tala stundum nú á timum um, að áhugi sé eigi til stað-
ar hjá alþjóð fyrir þessum málum. En þetta er hinn mesti mis-
skilningur. Áhuginn er einmitt mikill hvarvetna um lönd, og