Kirkjuritið - 01.07.1935, Blaðsíða 32

280
Hinn almenni kirkjufundur.
Kirkjuritið.
sóknir, iii þess að þjónusta geti farið i lagi, nema i sérstökum
góðærum. í hinu nýja frv. er gert ráð fyrir 9 prestaköllum
með 6 sóknir, 3 með 7, 3 með 8 og 3 með 9 sóknir, eða nálega
þriðji hluti allra prestakalla landsins hafa 6 sóknir eða þar
yfir, og flest þeirra þannig sett, að ekki kemur til greina, svo
að ráði geti orðið, að „flytja“ messur nema stundum, og þá að-
eins á sumrum. Og allviða er ferð prestsins til embættis á ann-
að hundrað ldlóm. Hvernig verður nú þjónustan í þessum
prestaköllum? Fyrst og fremst má strax gera fyrir því, að ekki
er hægt að þjóna þeim, svo nokkurt lag verði á, nema með þvi
móti, að presturinn hafi bifreið til afnota, og er þó ekki alstaðar
hægt að koma henni við. En hvað mikið skarð gerir það i
lekjur prestsins? Ég get sagt frá einu dæmi, sem ég hefi sjálfur
orðið að reyna. Ég var settur til að þjóna nágrannaprestakalli
ásamt mínu eigin. Þá hafði ég 8 kirkjusóknir til þjónustu, og
gerði mér að fastri reglu að messa alla daga á tveim kirkjum.
Það var hægt vegna vega og góðæris. Fyrir þjónustu nágranna-
prestakallsins fékk ég 1000 kr., en ég fór með 837 kr. í bif-
reiðakostnað, og hafði þó góða samninga við bifreiðareiganda.
Til þess að gera prestum kleifa þjónustu í þessum stærstu
prestaköllum, yrði þá að leggja þeim til bifreið, og þá væri
rikið farið að launa bifreiðar, en ekki presta.
Þá er að líta á það, hver þjónustan yrði i þessum umfangs-
miklu prestaköllum. Eftir því sem bezt verður séð á frumv.
launamálanefndar, þá er þar ekki álitið, að annað sé starf
prestsins en að syngja messur, misjafnlega illa sóttar, skíra
börn og ferma, gifta og greftra og annast manntal og annað slíkt,
er embættinu fylgir. Ekki skal því neita, að þetta eru störf prest-
anna, en jafnframt skal það fullyrt, að ef ekki hefðu störf is-
lenzkra presta um liðnar aldir verið annað eða meira, þá hefði
kirkjan ekki haft þau víðtæku og mikilvægu menningaráhrif
í þjóðlífi íslendinga, sem hún hefir vissulega haft. Með hinni
geysimiklu prestakallastækkun er stefnt að því, að gera prest-
ana ekki lengur að prestum, heldur aðeins emhættismönnum,
sem að vísu flyttu guðþjónustur við og við, en væru að öðru
leyti mestmegnis skrásetjarar fæðinga, giftinga og dauðsfalla.
Um sálgæzlu prestsins, nána kynningu við söfnuð sinn, per-
sónuleg áhrif og vináttu yrði tæpast lengur að ræða. Við þekkj-
um það, sem erum svo lánsamir, eða ólánsamir, að þjóna hin-
um stærstu prestaköllum á landi hér, hvað við verðum að kasta
höndunum til hins eiginlega prestsstarfs, til þess aðeins að
komast yfir embættisstörfin. Þó ég yrði 100 ár í Akureyrar-
prestakalli, þá ynnist mér aldrei tími til að kynnast söfnuði