Kirkjuritið - 01.07.1935, Síða 79

Kirkjuritið.
Séra Sigurður Þórðarson.
327
sældir, sem séra Sigurður gat sér. Um þessar mundir
jókst mjög samstarf presta á Austurlandi að kristindóms-
málum. Var fjölmennur prestafundur haldinn í Valla-
nesi 1926, og næsta ár stofnuð sérstök deild í Prestafé-
Iagi íslands fjæir Múlaprófastsdæmin. Var séra Sigurður
kosinn í stjórn hennar og lét hann sér mjög hugar-
haldið um þetta samstarf alt. En þá tók heilsa hans að
hila, og varð hann altaf öðru hvoru að dvelja langdvöl-
um frá heimili sínu til lækninga 8 síðustu æfiárin. Hann
gegndi prestsstörfunum, meðan hann mátti, og i legun-
um las hann mikið og skrifaði. Hann átti gott bókasafn
um sálræn vísindi og trú og var orðinn mjög vel lærður
í þeim efnum. Hann varð sífelt víðsýnni og víðsýnni og
umburðarlyndari jafnframt við skoðanir þeirra, er
hugsuðu á annan veg en hann. Honum þótti innilega
vænt um leit vísindanna að sannleikanum og vildi, að
hún yrði sem frjálsust og djörfust, því að hann treysti
því örugglega, að Guð sjálfur væri þar i verki með og að
sönn vísindi myndu aldrei hagga hið minsta við trúar-
grundvelli kristinna manna. Guð og faðir Jesú Krists og
vor allra var hellubjargið, sem ekkert gat hifað. Fátt eitl
hefir enn verið prentað af því, sem hann ritaði, má aðeins
nefna ræðu í 100 hugvekjum og 2 greinar i Kirkjublaði:
vKirkjan og andsæisstefnan“ og „Veruleikaþráin og
ldutverk kirkjunnar“. Ræður hans þóttu góðar. Þó munu
þær ef til vill Iiafa orðið full-þungar fjrrir almenning,
er hann beitti mest lærdómi sínum af bókum og vits-
munirnir tóku fastast á. En þegar hann skrifaði í hrifn-
ingu og lét tilfinningarnar ráða, þá urðu þær beztar og
náðu dýpstum tökum á áheyrendum hans. Hann var
dultrúarmaður gæddur ríkri innsæisgáfu og gaf það,
sem spratt fram af hans instu hjartarótum. Safnaðar-
fólkið hafði því mikið að sækja til hans, bæði i kirkju
og á heimili. Enda vildi hann öllum liðsinna i hverju
því, er liann mátti. Munu vináttuböndin í milli liafa'
orðið traustari á báðar ldiðar eftir því sem árin Hðu.