Kirkjuritið - 01.07.1935, Blaðsíða 71

Kirkjuritið.
Kristur og þjóðlifið.
319
honum þjáningarnar, unz hann hneigir höfuðið og gef-
ur upp andann. Þær eru við greftrun Iians og vilja í
anda „hans höfuð hnigið við hjarta leggja sitt“. Þær
koma með ilmjurtir út að gröf lians á sunnudagsmorgun
og heyra fyrstar upprisuboðskapinn. Þær eru eins og
himinljós í myrkrinu yfir öllu landinu. Sá flokkur er
Jesú trúr all til dauða hans. Hann bregður ljóma yfir
innför hans til Jerúsalem.
Þó eru þær of fáar og of veikar til þess að forða þjóð
sinni frá liruni. Samúð þeirra og' skilningur er Jesú að
vísu eins og blíður svalandi hlær, en hrygð er lionum
ríkusl í huga þessa stund. Meðan verið er að hylla hann,
gefur honum spámannssýn og hann sér fyrir örlög þjóð-
ar sinnar.
Sólskinið er alt í einu slokknað á musterisþakinu og
allri borginni brugðið. Hún er umsetin af óvinaliði og
hervirki reist að lienni hér og hvar. Fólkið í henni er
fölt, skortur og kvíði hafa rist andlitsdrættina. Hann
horfir á starandi augun. Hann sér borgina hrynja í
rústir yfir hlóðug lík, alstaðar auðn og dauði. Augun
fyllast tárum og hann mælir til borgarinnar:
„Ef einnig þú hefðir á þessum degi vitað, hvað til frið-
ar hej'rir, en nú er það hulið sjónum þínum. Því að
þeir dagar munu koma yfir þig, að óvinir þínir munu
gera hervirki um þig og setjast um þig og þröngva þér
á alla vegu, og þeir munu leggja þig að velli og börn þín,
sem í þér eru, og ekki skilja eftir stein yfir steini í þér,
vegna þess að þú þektir ekki þinn vitjunartíma“.
Þannig var afstaða þjóðlífsins til Krists Gj'ðinga-
landi fyrir 19 öldum.
Hvernig er hún hér á landi nú á dögum? Getur þessi
mynd af þjóðlífi Gj'ðinga varpað nokkuru ljósi yfir
hann þrátt fyrir aldirnar í milli og þjóðamismuninn?
Já, vissulega.
Margt er líkt og skyldleika má víða finna.
Hér í þjóðlifinu eru öfl andstæð Kristi og kenningu