Kirkjuritið - 01.07.1935, Qupperneq 30

278
Hinn almenni kirkjufundur.
Kirkjuritið.
inessufjölda milli stœrstu sóknanna, að á Akureyri hafi þáð ár
verið sungnar aðeins 39 messur en á Siglufirði 58. En þess er
hvergi gctið, að það sama ár syngur Akureyrarprestur 17
messur á útkirkjunni, Lögmannslilið, og i Grundarþingum, sem
hann var þá settur til að þjóna, 21 messu, auk guðsþjónustna i
sjúkrahúsunum. Sýnir þetta, að næsta varlegt er að treysta töl-
um þeim öllum, sem nefndin færir fyrir málstað sinum.
Það er ekki tilgangur minn hér, að gera neinar tillögur uni
skipun prestakalla, eða tillögur um lagfæringar á frv. því, 'seih
fram er kcmið. Slikt frumvarp þyrfti meiri undirbúning, heldur
en gefinn hefir verið enn, og meiningarlaust væri að slengja
slíkum lögum yfir þjóðina, án l>ess að gefa prestum og söfnuð-
um alment kost á að segja álit sitt. Og ég efa það ekki, að prest-
ar og söf uðir landsins munu taka á málinu með sanngirni og
ofsalaust. Að visu er það vitanlegt, að það er jafnan mjög við-
kvæmt mál, að hreyfa við sóknarskipun, leggja niður kirkjur eða
færa til, og ennfremur að leggja niður jirestaköll. Trygðin til
kirkjunnar sinnar er rótgrónari í hugum islenzkrar alþýðu,
heldur en margur gerir sér grein fyrir. En þó liygg ég, að með
skynsemi og gætni mætti leysa þetta mál svo, að flestir mættu
við una. Það mun vera samkomulag um það, að bæta þurfi hag
jirestastéttarinnar. Það mun líka vera samkomulag um það, að
fjárhagur ríkisins sé það örðugur, að ekki sé á ]iað bætandi.
Það mun lika vera samkomulag um það, að hag kirkjunnar og
þróun viljum við ekki þrengja. Og ég er viss um það, að prest-
ar landsins eru þannig innrættir, að þeir vilja ekki bæta hag
sinn á lcostnað kirkjunnar. En gæti þetta ekki orðið samræmt?
Vissulega eiga jirestar kröfu til þess, eins og aðrir starfsmenn
hins opinbera að hafa þau kjör, að þeir geti sómasamlega dreg-
ið fram lífið. Nú hefir það verið sýnt hér áður, að hér er ekki
um neina væntanlega kjarabót að ræða. Og ég tel það einnig
sýnt, að svo stórkostleg samsteypa, sem um er að ræða, verði
kirkjulifinu til stórskaða. En ég hefi einnig gengið inn á, að lag-
færa mætti, breyta til og bæta um það ástand, sem lögin gömlu
frá 1907 gera ráð fyrir. Prestar geta á stöku stað bætt við sig
sókn, að meinalausu, þó þeir geti ekki bætt við sig heilu eða
jáfnvel tveimur prestaköllum, eins og frv. fer fram á. Viða er
einnig svo til hagað, að prestar geta algerlega að meinalausíi,
og jafnvel sér og starfi sínu til hagsbóta, tekið að sér meiri af-
skifti af kenslumálum innan prestakalla sinna, jafnvel verið
skólastjórar, eða að minsta kosti að meira eða minna leyti kenn-
arar við barnaskólana. Það virðist einmitt liggja nærri, þegar
sú stefna er uppi að koma sem viðast upp heimavistarskólum