Kirkjuritið - 01.07.1935, Side 39

Kirkjuritið.
Hinn almenni kirkjufundur.
287
í,raf samiífi og samstarfi fyrir sitt málefni það fyrirheiti, að
þar sem 2 eða 3 væru saman komnir í nafni lians, J)ar vildi
hanri vera mitt á meðal Jjeirra.
Samstarf með prestum innbyrðis hefir aukist síðari árin.
Opinberar deilur þeirra í milli um trúarkenningar eru þagnaðar,
eri sameiginlegum átökum beint gegn aðsteðjandi hættum. Deild-
ir hafa eflst innan Prestafélags fslands og starf þess í heild
sinni farið mjög í vöxt. Er með Jjessari samvinnu allri hafinn
nýr og merkilegur þáttur í kristnisögu landsins. Starf leikmanna
fer einnig í vöxt og er sumstaðar frábærilega gott og farsælt.
Hlýtur starf manna eins og Péturs Sigurðssonar og Jóhannesar
Sigurðssonar að vekja aðdáun ýmsra sökum framúrskarandi
áhuga þeirra, atorku og ósérplægni. En samstarf milli presta og
leikmanna er mikils til of lítið og vantar enn tilfinnarilega skipu-
lag á samvinnu í landinu að kristindómsmálum. Þó er nú áhug-
inn í þessum efnum að glæðast hjá báðum, og ekki siður með
sumum leikmönnum. Einn glegsti vottur líess er Jjessi kirkju-
fundur, sem leikmaður átti frumkvæði að. Fundarsóknin talar
skýrt sínu máli.
Hér á að treysta handtak milli presta og leikmanna — ein-
læga og öfluga samvinnu að kristindómsmálum.
Þegar ég segi Jjetta, J)á kemur mér í hug minning frá prests-
skaparárum mínum, sem mér l)ykir mjög vænt um. Einn af
safnaðarmönnum mínum sat hjá mér uppi í Helgafelli og sókn-
in blasti við. Við töluðum um l)að, sem mestu skiftir, og urðum
trúnaðarvinir. Að loknum samræðum vissi ég, að samvinna hans
var vís í orði og verki að hverju því, er mætti verða til eflingar
kristindómi og heilla í sókninni. Handtak okkar var þögult lof-
orð um það, að við skyldum eftirleiðis standa fast hvor við
annars hlið. Altaf hafði mér fundist prestakall mitt fagurt, en
nú brá yfir sóknina nýjum ljóma. Náið samstarf var þar í
vændum.
Aftur virðist mér nú, að ég sitji að Helgafelli — andlega tal-
að. Og nú eru það ekki lengur aðeins við tveir einstaklingar,
heldur tveir flokkar presta og leikmanna, sem mælst liafa við
um hrið trúnaðarmálum varðandi það, er mestu slciftir. Hér
ríkir einnig vinarandi og ég vona, að við séuiri að takast í hend-
ur og festa þögult heit um það, að standa þétt saman að starfi
til eflingar kristnilífi þjóðarinnar. Alt landið blasir við hug-
sjónum okkar, frá yztu nesjum til instu dala. Alls konar erfið-
leikar hafa grúft yfir því á liðnum árum og grúfa enn eins og
þunga sorti. En við liandtak okkar mun birta og sjást i lofti
uppgönguaugu og sól milli skýja. Hjálpin í nauðum þjóðarinnar