Kirkjuritið - 01.07.1935, Qupperneq 52

Hinn ahnenni kirkjufundur. Kirkjuritið.
300
Nefndin átti ílieð sér tvo fundi og gjörði tillögur þær, er
hér segir:
1. „Kirkjufuhdurinn kýs nefnd sjö manna úr .öllum lands
fjórðungum, og aðra sjö til vara til þess að undirbúa- næsta
almenna kirkjufund árið 1937, ög hafi nefndin jafnframt með
höndum milli funda yfirstjórn mála, sétn. varða samvinnu presta
og leikmanna til eflingar kristnilífi, svo og framkvæmdir þar
að lútandi“.
2. „Kirkjufundurinn felur undirbúningsnefndi'nni að beita sér
fyrir því, að prestar og leikmenn ferðist uni landið, flytji guðs-
þjónustur og erindi um ándlég efni ög veki og glæði í söfnuð-
unum samstarf að kristindómsmálum. Jafnframt skorar fundur-
inn á kirkjustjórnina að veita lé í þessu skyni".
3. „Fundurinn telur æskilegt, að árið 1936' verði haldnir í
ölluni landsfjórðungum saméiginlegir fundir presta og fulltrúa
'ieikmanna, og ha.fi undirbúningsnefndarmennirnir forgöngu,
hverir í sínum fjórðungi.
. 4. „Fundurinn heitir á presta og kennara að efla og treysta
samvinnu sín á' milli til glæðingar trúarlífi og siðgæði barna og
unglinga á kristilegum grundvelli“.
Þrjár fyrstu tillögurnar vóru samþyktar í einu hljóði, en h-in
fjórða með öllúm atkvæðum gegn tveimur.
' í sambandi við þetta fundarmál flutti Valdimar Snævarr á
inánudagskvöld i Dómkirkjunni erindi það um safnaðarfræðslu,
er hér fer á eftir.
SAFNAÐARFRÆÐSLA.
ERINDI VALDIMARS SNÆVARS.
Góðir áheyrendur.
Ég vil hefja mál mitt með því, að gera yður grein fyrir, hvað
ég á við með orðinu safnaðarfræðsla, sem er hin auglýsta fyrir-
sögn erindis rníns.
Orðið nota ég uin jiá menningarstarfsemi, sem hópar manna
eða einstaklingar beita sér fyrir innan safnaða þjóðkirkjunnar,
í þeim tilgangi, að trúarlíf giæðist, viljinn styrkist og tilfinn-
ingalifið hreinsist, svo að njótendur og þátttakendur megi verða
„batnandi menn“ og hæfari fyrir heiminn og himininn. Sé
fræðsla þessi bundin við kirkjuna, eða á hennar vegum, enda
fari hún fram í kirkjuhúsunum, ef því verður við komið og
að svo miklu leyti, sem við á, en ella annar staðar. Húsið er
vitanlega ekki aðalatriðið, heldur fræðslan og starfsemin sjálf