Kirkjuritið - 01.01.1937, Qupperneq 22

16
Árni Árnason:
Kirk.juritið.
Prestastéttinmi íslenzku og þeim leikmönnum, sem
láta sér annt um trú og kirkju, mun vera það full-ljóst,
að nú eru alvarlegir og örlagaþrungnir tímar fyrir
kirkju lands vors, og þó enn frekar í vsendum. Kirkjan
og trúarstarfsemin fær, með liverju árinu svo að segja,
nýja keppinauta, scm draga fólkið, og þá einkum æsku-
lýðinn, lil sín, frá kirkjunni. Ég þarf ekki að nefna dæm-
in, sem eru deginum ljósari, svo sem fjölbreyttar skemt-
anir, ýmiskonar félagsskap, stjórnmála starfsemi og
baráttu o. s. frv., sem aðrir þekkja ekki síður en ég. Þeir
eru líka til, ekki allfáir, sem álíta, að kirkjan standi að-
eins á gömlum merg, en að nýi tíminn, liinn upp vax-
andi æskulýður, sinni henni svo litið og muni veita benni
svo litla stoð á sínuin tíma, að vegur bennar og áhrif
muni fara þverrandi. Enn má telja það, að tíðarandinn
er að sumu leyti mótfallinn kirkju og ])restastétt og tel-
ur liana óþarfa. Ekki svo að skilja, að menn telji trú og
kristilegt siðgæði óþarft, lieldur er litið svo á, að nú séu
það aðrir, skólar, bókmentir, útvarp, umbótastarfsemi i
ýmsum greinum o. s. frv., sem bafi tekið við starfi presta
og kirkju. Það er ef til vill þetta og því um líkt, sem
vakir fvrir þeim löggjöfum, sem vilja fækka prestunum
svo, að þeir verði mátulega margir lil þess að fram-
kvæma aukaverkin, þangað til tími sé kominn til þess
að fela þau leikmönnum í þjónustu ríkisins. Við þetta
bætist svo loks það, að nú er tekið að boða trúleysi opin-
lierlega. Mörgum mun hafa þólt þetta nýlunda, og það
mun fara svo um þessa nýjung eins og margar aðrar,
að ýmsum mun i fyrstu lítast l)etur á hið nýja, þangað
til það hefir verið sannprófað. Boðberarnir láta lika
ekkert lil sparað, að ráðast á það, sem þeir telja villu og
staðlausa stafi í kenningu kirkjunnar, en þvkjast bvggja
á þeirri þekkingu, sem nú er fengin um eðli heimsins og'
mannanna. Þeir vilja marka liið blutræna, það sem verð-
ur sýnt og sannað áþreifanlega, sem kallað er, en ekki
liið hugræna. Það verður að vísu ekki sýnt og sannað